Gisteren zat ik in een ieniemienie fotoshootje. Gewoon aan eigen keukentafel, door eigen man. Voor bij een artikel in Opzij. Over foodbloggen, en of ik (last minute) een portetje in kon leveren. Plus een voorgerecht. En een tijdschriftwaardige foto van dat voorgerecht. (adem in, adem uit).
Eerst even over dat artikel:
… ik ben (samen met een aantal anderen) geïnterviewd over foodbloggen en hoe het komt dat vrouwen daar een steeds grotere rol in spelen. Erg leuke invalshoek vond ik dat, waar ik nog best wat ideeën over bleek te hebben. Dat was al best een poos (lees: een paar maanden, dus in de periode dat ik minimaal blogde) geleden, dus het was al wat uit mijn hoofd weggesoept.
En hoe gaat dat in tijdschriftland… de publicatie van het artikel werd opgeschoven.
Een maand. En nog een maand. En uiteindelijk naar het kerstnummer.
En ja, dan zou het wel erg leuk zijn als een aantal foodbloggers een kerstmenu konden samenstellen. Monique van Loon (ja, die van mega-foodie-blog Culy) en Pauline Weuring (van het ook niet misselijke Uit Paulines Keuken) doen het hoofdgerecht en nagerecht…
… en of ik dan niet een leuk voorgerecht wilde verzinnen?
De foto voor Opzij Magazine: romige bloemkoolsoep met gebakken champignons en koriander-gremolata.
Túúrlijk wil ik dat! Natuurlijk zou het een soepje worden – maar dan wel een lekkere feestelijke. Met een bijzondere topping, om het kerstmenu goed af te trappen.
Dat het licht wat moeilijk was (want: donkere novembernamiddag) en ik niet zo makkelijk boodschappen kon doen (want: #40dagenzondersupermarkt, nog tot 10 december) en het feit dat de foto liefst vandaag nog zou worden aangeleverd… tja, dat waren licht complicerende factoren.
(Visualiseer hier gerust een ontplofte keuken met overal stukken bloemkool, overkokende melk en aangebrande champignons, met ergens daartussen één schoon plekje waar het voorgerecht gefotografeerd moest worden.)
En tot slot het portret: of ik dat ook meteen even aan kon leveren?
Opgelucht haalde ik adem.
Ik heb best mooie portretfoto’s, gemaakt door échte fotografen, voor mijn verschillende bedrijven. Eitje dus, een portet aanleveren! Tot bleek dat het een actie-foto moest zijn…
Ik in de keuken, liefst.
Daar had ik (gezien het feit dat ik nog maar zo koort kook) natuurlijk niets van op de plank liggen.
En dus moest manlief, gewoon aan eigen keukentafel en in het allerlaatste enigszins fatsoenlijke daglicht, met op de achtergrond een mokkende tiener met surprise-stress, weer eens de geïmproviseerde portretfotograaf uithangen. Met best een behoorlijk resultaat, al zeg ik het zelf.
Beter in ieder geval dan de foto die dezelfde geïmproviseerse portretfotograaf 6 jaar geleden maakte:
(vlnr: Jet, ik en Lena, 4 jaar geleden, door dezelfde fotograaf vastgelegd :-))
De Opzij met het artikel over foodbloggers ligt over een paar weken in de winkels!
