Schuine pootjes en een witleren zitting.
Vrolijke plastic bakjes in oudroze, mintgroen en lichtblauw.
Volumineuze rokjes met een frisse polkadot.
Pastelroze lippen.
De fabulous fifties doen het goed in de modebladen.
En daar niet alleen – ook in de opvoeding zijn de jaren ’50 terug van weggeweest.
Onze kraamhulp sprak de woorden ‘Rust, reinheid en regelmaat’ en keek erbij alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Alsof ze het niet had tegen twee leden van de Generatie Nix.
Die van hun ouders nooit iets hoefden, zeker niet op gezette tijden – behalve natuurlijk ‘gelukkig worden’, later.
Ik zal ze niet teleurstellen.
Ik ben al een eind op weg richting Groot Geluk.
Met mijn uitdagende baan, vrolijke vriendengroep, aantrekkelijke partner, hipgeklede peuter, interessante hobby die het goed doet op borrels en, over een jaar of tien, een spannende minnaar, loft-achtige pied-a-terre in Parijs of rustiek volkstuintje ergens in de duinen van Overveen.
In afwachting daarvan zie ik er alvast stralendgelukkig uit: standaard op hoge hakken, ook in de zandbak.
Gehuld in een leuk wikkeldingetje van King Louie, bijpassende lipstick.
Zomer en winter van top tot teen onthaard, altijd vers in de nagellak, mijn wallen goed gecamoufleerd achter een hippe zonnebril.
Natuurlijk is het druk.
Maar het verplichte dagelijkse kwartier quality time met mijn tweejarige haal ik makkelijk.
Alles mag dan, want nee-zeggen kost teveel tijd.
Multi-tasken is nog zo’n toverwoord.
Tijdens het ontsnorren skype ik diepgaand met hartsvriendinnen en onder de strijk kijk ik naar Netwerk, zodat ik ook met mijn schoonouders op niveau kan converseren.
Verder draag ik al jaren longlasting lipstick van Max Factor en heb ik pasgeleden mijn eyeliner op mijn oogleden laten tatoeëren.
Scheelt toch weer vijf minuten, ‘s ochtends.
Kostbare minuten die ik kan gebruiken om de schoonmaker te instrueren en een interessant recept uit de laatste Jamie Oliver te plukken.
Tijdens het forensen naar mijn topbaan bestel ik boodschappen bij Albert.nl en daarna begin ik aan mijn overvolle inbox.
Het is dus prima te doen, zo zonder de drie R’en, maar mèt de nieuwste Blackberry en een leger aan betaalde hulpdiensten.
Toch mis ik iets, ergens.
Dat getunnel naar het Grote Geluk – ik heb er genoeg van.
Ik wil gewoon rust.
Zaterdagmiddag op de bank hangen, in plaats van verantwoord naar een biologische geitenboerderij voor bijzondere kaasjes.
Ik wil reinheid: fris, maar niet per se stralend, de deur uit om met overduidelijke wallen en in ongestreken spijkerbroek mijn kantoorgenoten tegemoet te treden.
En ik wil regelmaat. Eén keer per week grote boodschappen, twee keer per week seks, liefst op vaste dagen, en op woensdag natuurlijk gehaktdag.
Back to the fifties, baby.
Voor een leven vol klein geluk.
In pasteltinten.
