Laatst liep ik door Amsterdam. Niets bijzonders, zou je zeggen. En dat klopt. Zo op het oog was er niets bijzonders. Het was een doodnormale wandeling, door een doodnormale buurt. Niets bijzonders, nergens. Behalve dan…
… behalve dan dat er zomaar een raar soort paardje langs de glasbak lag.
Omdat niemand mij ooit gelooft, maakte ik bovenstaande foto van dat grappige paardje. Een paardje dat ook wel wat op een dromedaris leek, maar dan zonder bult. Of een geitje, zonder horens, met zijn staart aan de grond gebonden, iets voorover leunend op een berg…
Zie jij het ook?
Wacht, ik help een handje:
Of, om met Johan Cruijff te spreken: ‘Je ziet het pas als je het doorhebt.’
Drie keer kijken: Tineke Meirink
Dit, maar dan heel veel toffer, is wat Tineke Meirink de hele dag door doet.
Zij kijkt standaard drie keer naar de doodnormale dingen om haar heen – en ze maakt datgene wat ze ziet zichtbaar door er iets kleins aan toe te voegen. Kijk maar eens naar bovenstaande foto. Dat is een zwaan. Ja echt, kijk maar:
Nog eentje?
Komt ‘ie. De achterkant van een bord naast een saaie weg? Dat is een schaap.
En? Zie je ‘m? Kijk:
Drie keer kijken naar doodnormale dingen
Bijzonder aan het werk van Tineke Meirink is dat de foto’s niet heel prachtig zijn.
Sterker nog: hoe onooglijker, hoe beter, lijkt wel.
Je hoeft niet te zoeken naar iets bijzonders – nee, je moet gewoon drie keer kijken naar iets doodnormaals.
Instant vrolijk?
Voor een beetje instant vrlijkheid kijk je even dit filmpje waarin Tineke haar blik op Parijs richt.
Nog meer drie-keer-kijken onder begeleiding?
Zien wat er gebeurd als je drie keer kijkt naar een kapotte stofveger-en-blik? Of een stel haaientanden op de weg?
> bekijk Stop:Watch*
Veel kijkplezier!
*) zet wel eerst even een kop thee, hier ben je wel even zoet namelijk…
