Ken je dat? Dat je, als het zachtjes begint te regenen terwijl de zon nog schijnt, ogenblikkelijk onafgebroken naar de lucht begint te turen? Terwijl de rest van de mensheid zijn paraplu opsteekt/capuchon opzet/een portiek induikt, blijf ik staan, speurend naar één van de allermooiste* natuurverschijnselen die er zijn…
Een comateus kerstboompje strooit groene spikkels over de verder smetteloze vloer. Begin januari; onwelkome decemberconfetti. #twittercolumn
“Ik wou dat ik nog in je buik zat, mam,” snikt de zesjarige. “Dan kon ik lekker bij jou blijven.” Pré-schoolkerstdinerstress. #twittercolumn
“Ik kon heel goed springtouwen vroeger,” zeg ik tegen de zesjarige. “O ja,” snapt zij, “toen alles nog zwart-wit was, zeker?” #twittercolumn
“Ik kon heel goed springtouwen vroeger,” zeg ik tegen de zesjarige.“O ja,” snapt zij, “toen alles nog zwart-wit was, zeker?” #twittercolumn