Vrijdag 13 november… Dat betekent dat ik er al 13 dagen van mijn #40dagenzondersupermarkt op heb zitten. En verduld…

Niets zo moeilijk als slapen, vind ik. Terwijl: vroeger sliep ik altijd en overal. Op een berg jassen aan de zijlijn van een optreden. In de bak van een bakbrommer, op weg naar Lowlands. Overdwars op een bankje, in de trein. In de garderobe van een feestje waar ik al láng klaar was, maar degene […]

Jarenlang heb ik to do-lijstjes bijgehouden. To do-lijstjes die standaard te vol stonden. Niet gewoon te vol – véél te vol. De oplossing voor al die gestrandde plannen? Simpel.

“Ga er nou maar vanuit dat alles mislukt,” zei mijn vader altijd als ik me weer eens ergens enorm op zat te verheugen, “dan kan het alleen maar meevallen.” Goed bedoeld, maar toch…

Bij mijn huidige simpelere leven hoort minder (heel veel minder) werken. En dus ook: veel minder geld. Vreemd genoeg maakt dat het leven tegelijkertijd moeilijker – en makkelijker. Want…

Nou ja, gewoon? Minder doen blijft het moeilijkst van minder kunnen. In het begin ging het heel goed, qua minder doen. Logisch: ….

Spondylartopathie heet het, wat ik heb – maar eigelijk is het gewoon reuma. Toch noem ik het liever spondylartopathie…

Het verschil tussen vroeger (toen mijn Spondylartopathie nog te overzien was) en nu? Lange tijd vond ik dat ontzettend moeilijk te duiden…

Niet alleen naar muziek, nee. Want dát lukt me nog wel. Sterker nog: dat is de enige vorm van luisteren die me goed afgaat. Luisteren naar een ander vind ik al een stuk moeilijker. Laat staan luisteren naar mezelf…