Links. En dan rechtdoor, met een grote boog schuin achter het Van Abbe langs.
Nee, wacht. Toch rechts. En dan hier links.
Of nou ja, soort van dan.
Zo liepen we door Eindhoven, Marlous, Saskia en ik, op aanwijzing van een kaart die veel design beloofde, maar ondertussen gemakshalve wat straten oversloeg, waardoor Saskia, in haar rol als Grote Smurf, niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk van de kaart raakte.
Eerlijk gezegd modderden wij maar wat aan, dwars door de stad.
En zoals dat altijd gaat met modderen, vonden we ook nu iets onverwachts moois. In de woestenij van onbenoemde Eindhovense straten stuitten wij op de met helderrode pijlen gemarkeerde Schellensfabriek.
Het bord ‘Kippen Kafee’ gaf de doorslag: we volgden de rode pijlen naar binnen, dolblij met enige richting in onze stuurloze bloggerstour.
De Schellensfabriek, een oude textielfabriek, bleek een eindeloze verzameling aan elkaar gekoppelde ruimtes te zijn.
Kruip door, sluip door ging het, van rode pijl naar rode pijl, slingerend door het pand.
We zagen, onder heel veel meer:
de PikaPlant
Een plant die zichzelf onderhoudt en die daarmee de ideale plant voor groenevingerloze kamerplantliefhebbers is.
Bend-it
Hippe en functionele urban shoes die ik zonder twijfel aan zou trekken. Je kunt ze twee kanten op veteren en hebt dus met één paar schoenen twee looks aan je voeten. Dat doet mijn spaarzame hart goed.
Bloembeddencollectie Monumentalista
Onwerper Ine Mulder maakt schitterende grafstenen waarin je, letterlijk, dóórleeft.
Ook haar massief betonnen urnen in de vorm van zaaddozen vond ik schitterend.
(Ik ben er nog niet uit, hoor, waar ik het liefst in wil, als ik later dood ben. Jij?)
Maar het mooiste van de dag vond ik bovenop zolder, aan het eind van alle pijlen.
Het werd gepresenteerd door een baardige zonderling die qua sales skills niet zou misstaan op de huishoudbeurs*. Prezence heet zijn bedrijf, en ja, dat klinkt net zo New Age als zijn baard eruitzag.
Soul jewels, noemt hij zijn objecten – juwelen voor je inner self.
Hmmm, ja… mmm – hoor ik je denken. Maar kijk even verder dan die zweverige naam.
De Be-pod is namelijk een prachtig, met de mond geblazen glazen bolletje, opgeborgen in een houten doosje, dat oplicht als je het oppakt en dat je, dankzij een slimme doch onzichtbare app, helpt intuïtief leren ademhalen. Mediteren, dus, maar dan zonder klankschalen en wierook.
Iedere avond voor het slapengaan vijf minuten in je eigen glazen bolletje kijken en je monkey mind tot zwijgen brengen…
Ik wil ‘m!
Sterker nog: ik wil er twee. Eén voor mezelf en één voor de achtjarige.
Na vijf minuten mindfull in een glazen bolletje turen duurt het misschien geen uren voor ik in slaap val en dan wordt zij misschien niet meer zo achterlijk vroeg wakker. Win-win.
*) en dat bedoel ik positief: ik ga zelf ook op de sales-stand als ik in een kraam sta en heb groot respect voor mensen die dat met zoveel flair voor elkaar krijgen.
**) Dank aan Anki, dat ik last minute aanvulling mocht zijn op team Zilverblauw. En dank aan Lonneke van Bubblemint, voor de vlekkeloze organisatie van het #DDWbloggerscafé in Coffeelovers. Ik kreeg een gouden polsbandje, een goede latte machiato en een persbadge/passe-partout waarmee ik onbelemmerd overal rond kon snuffelen. Dank!
Pingback: De dag vóór de dag - oh, the glamourous life!
Pingback: Verwijderstress. Of: hoe ik 803 foto-momenten weggooide.
Pingback: DDW | Graduation Show - Mevrouw Knot