#andersomdraaien, Gedachten
comment 1

Sugar and Spice and Everything Nice – over tom boys en mietjes

feminisme-diana-van-ewijk

Een quote die het, in nonchalante krulletters, al jaren goed doet op Pinterest? Eentje die op mokken staat, aan muren hangt en, heel hipster, op onderarmen en slanke damespolsen is getatoeëerd? 

Be yourself – the rest is already taken.

Niks met met die quote, natuurlijk. Natuurlijk moet je jezelf zijn. Alleen…

‘Be yourself’? Dat is nogal een opgave.
Zelfs voor baby’s.

Uit onderzoek* blijkt namelijk dat meisjesbaby’s sneller worden getroost dan jongensbaby’s.

Als baby Dana het op een huilen zet, is ze vast verdrietig. Als baby David het op een krijsen zet, is hij boos. Dat concludeerde een groep studenten die aandachtig had geluisterd naar de twee huilende baby’s.
Of nou ja: ze dachten dat ze naar twee verschillende baby’s hadden geluisterd – terwijl ze twee keer exact hetzelfde geluidsfragment hadden gehoord.

Ook als ze groter zijn worden kinderen anders behandeld. Meisjes worden sneller getroost als ze gevallen zijn. Op een wondje gaat een Dora-pleister en een dikke kus. Terwijl een jongetje dat valt ‘Niet moeten piepen.’  Want ja: ‘Zo’n stoere kerel kan toch zeker wel tegen een stootje?’

Meisjes worden al vanaf hun geboorte behandeld als lief en kwetsbaar. Jongens als stoer en sterk.

Hoe erg is dat nou helemaal? Láát die kinderen toch lekker!
Tuurlijk; brand is erger – om met mijn moeder te spreken.

Maar wat nou als we het #andersomdraaien?

Denk even mee: een lawaaiig meisje, dat zich niet zo schattig opstelt, maar het liefst met een broek vol gaten en vlekken in bomen klimt – die is jongensachtig. Daar groeit ze vast wel overheen, later.
Daar zit dus een denkfoutje.

Want een meisje dat graag in bomen klimt, is geen tom boy. Dat is een meisje dat graag in bomen klimt.

Gewoon zichzelf, dus.

En een jongen die liever in een prinsessenjurk uit sprookjesboeken leest, is nog geen watje dat hoognodig op karate moet, of kickboxen.
Ook die is gewoon zichzelf.

Waarom dat nou zo belangrijk is?

Omdat deze stereotyperingen niet alleen beïnvloeden hoe anderen je zien en behandelen, maar ook hoe jij je gedraagt.

Hoe vaker je bazig wordt genoemd, als meisje, hoe minder makkelijk je de leiding zult nemen – ook als je later 32 bent, en manager.

En hoe vaker je merkt dat huilen eigenlijk niet de bedoeling is, als jongen, hoe eerder je je emoties onder het tapijt zult vegen – ook als je later 32 bent en je relatie op de klippen dreigt te lopen omdat jij je met geen mogelijkheid kunt uiten.

Kortom: als wij willen dat onze kinderen zichzelf worden, dan moeten we ze vooral gunnen zichzelf te blijven.

Jongens in prinsessenjurk mietje noemen en boomklimmende meisjes tom boys – daar moeten we vanaf. Genderbewust opvoeden, heet dat. En dat is hard nodig, want de onuitgesproken norm dat meisjes lief zijn, en jongens stoer, belemmert onze kinderen zich te ontwikkelen tot wie ze werkelijk zijn.

Wat vind jij van genderbewust opvoeden…  helemaal mee eens – of klinkklare onzin?

Hoe doen jullie dat, thuis, qua opvoeding? En waarom? Wij horen dat heel graag… want wij hebben ook de waarheid niet in pacht, helaas.

Volg #andersomdraaien op Facebook** en laat ons weten hoe jij denkt over tom boys en mietjes.
Liever wat anoniemer? Meld je aan voor de besloten online huiskamerdiscussieclub, en discussieer mee.

>> naar de online huiskamerkamerdiscussieclub Andersomdraaien
>> naar de besloten online huiskamerdiscussieclub

 

 

 

*) Dit voorbeeld komt uit het voorwoord van het boek ‘Het idee M/V’ van Asha ten Broeke. Zij beschrijft daarin een college ontwikkelingspsychologie dat ze bijwoonde in haar tweede jaar als student gedragswetenschappen. In dit college werd een identiek babyhuiltje anders geïnterpreteerd als er bij werd gezegd dat het een jongensbaby was, dan als er bij werd gezegd dat het een meisje was. ‘Ik voelde me behoorlijk in mijn hemd staan,’ schrijft Asha ten Broeke, ‘Ik was immers zo ruimdenkend dat mijn brein er bijna uitviel.’

**) Andersomdraaien is een initiatief van Lisa Manuels en Diana van Ewijk. Het is een online huiskamerdiscussieclub waar zij, op een voor bijna iedereen toegankelijke manier, feministische onderwerpen onder de loep te nemen door ongeschreven regels en stereotyperingen zichtbaar én bespreekbaar te maken.

 

Comments

comments

1 comment

  1. Tja, het is nog steeds zo. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen en baalde echt als mensen tegen mijn zoon zeiden ‘wat een stoer mannetje’. Twee jongens waarvan er één gewoon met de poppen speelde en de ander liever dingen bouwde. En zo waren er de verschillen die er tussen twee kinderen zijn. Nu ik na omscholing in het basisonderwijs werk valt het niet mee kinderen gewoon als kinderen te zien. Er komen soms jongetjes binnen die op 4 jarige leeftijd al stoer doen en niet weten hoe het anders kan.
    En wat te denken van de meiden die in het klimrek willen en dan aan mij vragen of de jurk dan misschien uit mag.
    Zal het ooit wel veranderen?
    Dank je voor je leuke blogs met diepgang en humor, daar houd ik van.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *