18 januari – één dag voor 19 januari. En wat is het op 19 januari? Juist, dan is het Blue Monday. Of, op zijn Hollands: Nationale DipDag. En dat betekent…
… dat betekent dat de kerstvakantie als ancient history voelt.
… dat betekent dat het gros van de goede voornemens gesneuveld is.
… dat betekent dat de eerstvolgende vakantie nog heel lang op zich laten wachten
En alles bij elkaar betekent dat dat maandag 19 januari officieel de meest deprimerende dag van het jaar is.
Ik zuig dit niet uit mijn duim.
Blue Monday is het geesteskind van de Britse psycholoog Cliff Arnall. Hij bedacht in 2005 dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen.*
Er is zelfs een formule voor.
De formule waarmee wordt berekend wat de meest deprimerende dag van het jaar is, luidt als volgt:
![\frac{[W + (D-d)] \times T^Q}{M \times N_a}](http://upload.wikimedia.org/math/1/d/a/1da90efee88e1a738833621cba3b84ff.png)
Hierin is W een maat voor het weer, D voor de schulden, d voor het maandelijkse salaris, T voor hoe lang geleden het kerst was, Q staat voor hoe goed men nog de goede voornemens volhoudt, M voor het motivatieniveau en N voor het gevoel om actie te ondernemen.
Ik ben een wiskundige anomalie, geloof ik.
Ik trek me niet zo veel aan van die sipneuzerij.
Niet dat ik nou zo’n vrolijke frans ben, maar míjn dips komen meestal totaal onverwachts.
Zo hing ik vier dagen vóór Nationale DipDag, huilend, op zijn kop in de prullenbak.
Waarom, vraag je je af?
Om een stel engelenvleugels van de koffieprut/bananenschillen en beschimmelde kiwi’s te redden.
Dat zit zo:
Vijf dagen geleden at ik, uit pure frustratie, het allerlaatste kerstengeltje op.
14 januari was namelijk, totaal onberekenbaar, een dijk van een dipdag, vandaar.
Ik at dat allerlaatste kerstengeltje op, staande aan het aanrecht, wachtend op de fluitketel. De gouden vleugeltjes legde ik, even, op het aanrecht – om een foto van te maken.
Toen begon de ketel te fluiten, zette ik thee, in een groot glas dat ik drie minuten later uit mijn handen liet vallen. In de nasleep van glasscherven en bijna-brandplekken fladderde de nog te maken vleugeltjesfoto uit mijn hoofd.
De volgende dag bleken de prachtige goudfiligranen vleugeltjes van ons allerlaatste kerstengeltje in geen velden of wegen te bekennen.
Rücksichtlos in de prullenbak gegooid.
Je zou van minder depressief worden.
Anti-diptips van een anomalie
Inmiddels ben ik mijn dip alweer redelijk te boven en kan ik mijn anti-diptips dus met je delen. Kun jij wel wat anti-diptips van een zeer recentelijke-ervaringsdeskundige gebruiken?
Komen ze:
- ga vanavond extra vroeg naar bed
Van te weinig slapen word je zeker weten heel sip - sta morgen extra vroeg op en begin de dag met een feest-ontbijtje
Ja, inclusief warme croissants, verse jus, een zachtgekookt eitje – de hele santenkraam. Van gewoontes doorbreken word je ook blij, schijnt, dus. - negeer de heisa rondom Helweek
Laat je niet gek maken door idioten die een week lang om half 5 opstaan om te werken/sporten/werken. Niet dat daar iets mis mee is, maar het is voor jouw sluimerende dip een trefzekere trigger. - kom morgen even langs voor een heel goed anti-dipliedje**…
Morgen op dit blog: een liedje waar ik huilendhysterisch van moet lachen, elke keer als ik het hoor. - trakteer jezelf op iets leuks
Nee, niet op een paar schoenen. Daarvoor moet je de stad in, en al die ontluisterende SALE-SALE-SALE-etalages trotseren – daar ga je je geheid rot van voelen. Trakteer jezelf in plaats daarvan op een echt goede kop koffie in je lievelingscafeetje, of op de allerlaatste oliebol*** van het jaar.
Moet wel lukken toch, zo?
Succes morgen!
*) Wiki weet alles!
**)
Dit is natuurlijk ook een geweldig pré-anti-dipliedje…
***) de beste oliebollen van het land koop je natuurlijk in Rotterdam, bij de vermaarde oliebollenkraam van Richard Visser. Goed nieuws: hij is morgen al om 9 uur ’s ochtends open, dus je kunt er heen vóór die dip echt toeslaat.
