Ik was altijd de enige goeie. Buitenlander, bedoel ik. Op zesjarige leeftijd zat ik met een plakje leverworst in mijn ene en een glas Aldi-cola in mijn andere hand te luisteren naar de grote mensen die het hadden over alles wat niet goed ging in de wereld. Dat dat aan de buitenlanders lag, was zonneklaar. En omdat ik als half-Moluks grietje net zo welkom was als mijn blonde neefjes en nichtjes móest ik wel de enige goeie zijn. Lees meer
Mijn voeten zijn verre van klein. Met mijn 1 meter 63 heb ik maat 40 – ik leef letterlijk op grote voet. Zou ik een Chinese vrouw in vervlogen tijden zijn, dan zou ik danig uit de toon vallen. Meisjesvoeten werden ingebonden om lotusvoetjes van zo’n 10 centimeter lengte te creëren. Je kon er amper op lopen, maar mannen waren er dól op. Hoe kleiner je voeten, hoe hoger je status. Met mijn 24 centimeter zou ik een kansloze huwelijkskandidaat zijn geweest. Behalve als er ook naar mijn voetafdruk zou worden gekeken; die is verrassend klein. Lees meer
“Het nachtleven, dat is wat zich afspeelt als jij al lang en breed in bed ligt,” merkte iemand fijntjes op. En dat ís ook zo: ik doe geen drugs, ik doe sporadisch drank en ik houd zo erg van om 5 uur opstaan, dat ik graag vóór 10 uur in bed lig.
Eerlijk gezegd was ik van plan alleen naar Rotterdamse Oogst te gaan, voor mijn wekelijkse zuurdesembrood-fix en misschien een kilo baby-aubergines. En toch stond ik vandaag op het Stadhuisplein, tussen de dedicated nachtvlinders, liefhebbers en organisatoren van festivals, evenementen en nachtclubs. Lees meer
Heel lang heb ik gedacht: als je maar je best doet, dan komt het vanzelf goed. Vertrouwen had ik. In de wereld, in de goedheid van de mens, in mijn eigen kracht om mensen te helpen de stap naar een duurzamer leven te zetten. Dat vertrouwen hield me, soms tegen de klippen van behoorlijk ontregelende levenszaken, gaande. Eind juni dreigde ik dat vertrouwen te verliezen. Lees meer
Aquafaba – dat is het kookvocht van kikkererwten. Nu niet meteen moeilijk kijken – aquafaba vind je gewoon in een blikje of potje kikkererwten. Kwestie van opendraaien en afgieten boven een kom, et voila: aquafaba. In tijden van (hyper)lokaal en ecotarisch eten is aquafaba je beste vriend: je gebruikt minder eieren én bonen zijn een ontzettend duurzame eiwitbron. Lees meer
Bonen zijn de bom! Toch eet ik ze veel te weinig; ik vind zelf peulvruchten koken namelijk best ingewikkeld. Terwijl ik dat wel zou moeten, van mezelf, in plaats van in blik of pot te kopen*. Dus dan begint de stress: hoe krijg je dat nou net zo lekker? Of liever nog: lekkerder?
Yvette van Boven deelde in het Volkskrant Magazine een supertip voor nog lekkerder bonen. Ik heb het recept uitgescheurd en in de keuken gehangen, maar voor iedereen zonder Blendle hier het recept. Lees meer
Het eerste wat opvalt als je ecotarisch gaat eten: vlees en zuivel mogen, maar met mate. Groenten, granen en fruit vormen het hoofdbestanddeel van je dieet. Eigenlijk is dat laatste een logisch gevolg van dat eerste: duurzaam vlees,vis, eieren en zuivel zijn veel duurder dan gangbare vlees, vis en zuivel. Ze zijn bovendien moeilijker om aan te schaffen; voor biologisch-dynamische dierlijke producten moet je naar een bio-winkel.
Toch is dat wél belangrijk om te doen, omdat je daarmee als ecotariër al heel veel doelen behaald hebt. In dit artikel leg ik kort uit waarom dat zo is. Lees meer
Pesto – een geweldige uitvinding. Met een potje pesto maak je in een handomdraai (en ja, dat kun je bijna letterlijk nemen) een lekkere avondmaaltijd. Maar ja… een potje pesto, da’s lang niet altijd duurzaam. En als ‘ie wel duurzaam is, is ‘ie vaak niet te betalen. Daarom vroeg ik Circular Chef Arabelle van Aartrijk (van Food & Footnotes) om haar recept voor ecotarische pesto. Lees meer
Gegrilde aubergine met tomaat, kaas en basilicum uit de oven, à la Sophia Loren; dat klinkt als comfort food – en dat ís het ook! En het is nog gezond(er) ook, want deze lasagna maak je met plakken gegrilde aubergine i.p.v van lasagnevellen. Zo kom je wel aan je 200 gram groenten per dag 
Lees meer
Yoghurt eten duurzaam – of juist niet? Ik, aspirant-ecotariër, vind zuivel één van de moeilijkste dingen om te laten schieten. Als wolkje op de koffie, als romig element in de havermout of risotto en… als drager van muesli. Nu is binnen het ecotarisch dieet zuivel toegestaan, maar: hoe zit dat met yoghurt? Daarom vandaag de vraag: hoe ecotarisch ís yoghurt eigenlijk?