Op de één of andere manier ken ik veel Zwitsers. Of nou ja… relatief gezien, dan: ik ken er twee, plus een Oostenrijkse en een handvol Duitsers. Twee klinkt misschien niet als veel, maar het zijn er altijd nog twee keer zoveel als het aantal Hongaren, Senegalezen of Inuit dat ik ken, bijvoorbeeld.
Die Zwitsers die ik ken, zijn beiden* vol van hun vaderland. Het is er schoner, rustiger, beter verzorgd. En de mensen zijn er wat meer op zichzelf, bedachtzamer en houden rekening met de ander… Tja, dan is het thuiskomen van een koude kermis, hier in Rotterdam.
Zwitserland heeft dan ook bijna magische trekken gekregen:
… ik fantaseer regelmatig over wonen aan de voet van een witbetopte berg, in een goed-onderhouden huisje (waar wél plinten liggen, waarvan de kozijnen wél geverfd zijn en waarin geen badkamerschimmeltje de kop op durft te steken), gelegen aan een weiland vol romige biologisch-dynamische koeien met van die grote gouden bellen aan een rode band om hun nekken.
Gelukkig gedij ik ook goed in een viezige, lawaaiige en matig-verzorgde omgeving;
… in al die slonzigheid borrelen een boel dromen, ontkiemen ideeën en komen onwaarschijnlijke plannen tot wasdom. Ook een reden om niet al te hard mijn best te doen qua huishouden, trouwens 
Om mijn incidentele heimwee naar het leven dat ik nooit geleefd heb te stillen, maak ik af en toe een haversoepje.
Dat schijnt typisch Zwitsers te zijn, en dat begrijp ik wel: het heeft iets simpels maar góeds – precies zoals ik me mijn ooit-Zwitserse leven voorstel.
Ik kreeg het recept trouwens van Marlis, de Haagsche Zwitser die ik ken, en die ik zeer bewonder om haar levenshouding (en ook om de prachtige letters die zij maakt, natuurlijk :-)).
Soupe de la Semaine: Zwitsers-Indiase Wortelsoep
Dat ik nog niet helemaal klaar ben voor een simpel maar goed leven blijkt wel uit hoe ik deze haversoep verrotterdamst heb… Met toevoeging van knoflook, flinke scheppen garam masala én gele kerrie (het klinkt dubbelop, en toch – het werkt!), plus een Sinaasappel-Koriander Gremolata is het meer Indiaas dan Zwitsers – maar het is er niet minder lekker van geworden.
Ingrediënten Zwitsers-Indiase Wortelsoep
- 1 kilo wortelen (winterpeen mag natuurlijk ook)
- 2 flinke uien
- 6 tenen knoflook
- 4 eetlepels havermout
- 2 liter bouillon (ik deed van kip, maar vegetarisch kan natuurlijk ook!)
- verse koriander
- olijfolie om in te bakken
- 2 theelepels garam masala
- 2 theelepels gele kerrie (dus met kurkuma)
PS: vind je het maar gedoe, garam masala en kerrie kopen? Doe het dan gewoon met de mix die je in huis hebt – geen haan die er naar kraait! - zout en peper naar smaak
- optioneel: ayran (een zurig, zoutig Turks yoghurtdrankje)
Bereidingswijze Zwitsers-Indiase Wortelsoep
- Fruit de ui en de knoflook in een laagje olie
- Doe de kerrie en de garam masala erbij en laat nog even doorbakken, zodat de geur van de kruiden vrijkomt
- Gooi de winterpeen erbij, laat even aanbakken en giet dan de bouillon erbij
- Voeg de havermout toe en breng aan de kook. (Let op: blijf roeren, want havermout brandt makkelijk aan!). Laat koken tot de wortel gaar is.
- Breng op smaak met peper, zout en eventueel wat extra schepjes kerriepoeder.
- Pureer tot een halfgladde massa.
Ingrediënten voor de topping Sinaasappel-Koriander Gremolata
- de rasp van 1 biologische sinaasappel
- 30 gram verse koriander, fijngehakt
- 4 tenen knoflook
- 100 ml extra vergine olijfolie
Bereidingswijze Sinaasappel-Koriander Gremolata
- Meng de rasp, de koriander, de knoflook en de olijfolie.
- Breng op smaak met peper en zout.
- Laat minimaal een kwartier goed intrekken, zodat de smaken onderling kunnen mengen.
Bereidingstip:
Je kunt de gremolata een dag van tevoren al maken. Bewaar ‘m dan wel, goed afgedekt, in de koelkast.
Alles klaar? Schep de soep in grote kommen, schenk er een sliert ayran over, en een schepje sinaasappel-koriander gremolata.
Lekker met naanbrood en chutney!
*) de één wat meer dan de ander, maar dat komt misschien omdat die ander in het Haagsche woont: een stuk schoner en verzorgder dan ons Rotterdamse hoekje…
