Gedachten
comment 1

Seksuele intimidatie op straat

IMG_2325

Mannen die me nafluiten op straat? Daar heb ik geen last (meer) van. Ik ben inmiddels meer dan volwassen, rijd op een fiets met kinderzitjes en draag doorgaans kolossale jassen. Fluiten is a thing of the past.

Wel krijg ik veel complimentjes als ik over straat wandel. Stellen mannen me gerust dat mijn haar ‘er best nog wel goed eruit ziet’ (dit nadat de kapper het compleet verknipt had). Lopen ze een paar blokken met me mee, bedelen ze (afwisselend flemend en dreigend) om mijn telefoonnummer, geven ze hún nummer als ik dat weiger, vragen ze me of ik getrouwd ben, en zo ja: waar mijn man dan is, en bieden ze me aan me ‘veilig’ thuis te brengen.

Ach ja. Het hoort erbij.

Is dat nou seksuele intimidatie?
Ik stond er eigenlijk niet zo bij stil, want écht nare ervaringen heb ik maar een paar keer gehad.
Bovendien leiden sommige van die opmerkingen tot leuke gesprekjes. Het merendeel van de mannen lijkt het aardig te bedoelen en ach, een complimentje op zijn tijd – daar is toch niets mis mee?

Als je het zo stelt, valt het wel mee.
Tot je er wat langer bij stilstaat.

In alle rust een blokje om, op welk tijdstip van de dag dan ook? Dat zit er dus niet in.
Je kunt ieder moment door een wildvreemde man aangesproken worden.

Is dat nou zo erg, dan?
Als je er geen zin in hebt, kun je ook doen of je het niet hoort, toch?

Tuurlijk kun je doen of je niets hoort.

Jammer alleen dat je van te voren niet weet welke man dat accepteert – en welke niet.

Wie er, in reactie op jouw ik-heb-geen-zin-in-een-gesprekje-gezicht, besluit dan maar domweg met je mee te blijven lopen. Of wie er gewoon 10 x om je telefoonnummer vraagt, als je het de eerste keer niet geeft. Wie begint te schelden, omdat hij vind dat je je ondankbaar opstelt: hij bedoelt het immers lief? En hij heeft net gezegd hoe mooi hij je vindt.
Jammer dat je niet altijd goed in kunt schatten wie het er bij laat zitten, en wie je volgt tot je voordeur, in de hoop dat je nog ontdooit.

Seksuele intimidatie op straat


Het Amerikaanse Hollaback, een anti-street harassment movement*, filmde 10 uur lang wat een jonge vrouw (in een spijkerbroek en zwart t-shirt) zoal te horen krijgt van passerende mannen. En wat er gebeurt als ze daar niet op reageert.

Confronterend.

Want hoewel ik me redelijk goed weet te redden, inmiddels, heb ik wel twee kleine meisjes.
Twee kleine meisjes die straks jonge vrouwen worden.
Twee jonge vrouwen die straks óók over straat lopen en fietsen – en die dit dus ook mee gaan maken.

Ik kies voor de weg van de minste weerstand…

Ik ga dat gevecht niet aan; ik zou niet weten waar ik moest beginnen.
Behalve dan natuurlijk dat ik met iedere man die mij aanspreekt in discussie zou kunnen gaan over zijn beweegredenen en wat dat met mij doet.
Maar, heel gek, daar heb ik dan geen zin in.
Ik kies een andere weg.

… ik maak mijn meisjes sterk.

Mijn dochters doen aan hardlopen. En ze gaan op judo.
Ik wil dat ze zich kunnen verdedigen – en dat ze hard kunnen wegrennen als dat nodig is.
Bovendien leg ik ze uit dat jongens soms heel stoer doen op straat, maar dat ze dat niet per se vervelend bedoelen.

Niet dat ik verwacht dat ze echt zullen worden aangevallen, maar vanuit het idee dat ze, als ze intimiderend jongensgedrag kunnen plaatsen en als je weten dat ze zich kunnen verdedigen, met een relaxed gevoel over straat kunnen.

Maar eigenlijk is het natuurlijk van de gekken.

In dit filmpje laat Jessica Williams, van de Daily Show, zien hoe ze met een groep vrouwen in New York omgaat met street harrasment. Ze bespreken een aantal anti-lastigval middelen, zoals:

  • groepjes mannen vermijden
  • een grote koptelefoon dragen
  • een fake telefoongesprek voeren
  • een bitch face opzetten
  • of gewoon: doen of je gestoord bent

Alle vijf probate middelen om seksuele intimidatie te voorkomen.

Maar is dit wat ik voor mijn meisjes wil?

Nee, natuurlijk niet.
Ik wil dat ze zich vrij voelen om over straat te lopen, te fietsen – te dansen, desnoods. En dan liefst zonder grote koptelefoon en bitch face.
Ik heb alleen geen idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen.

Hoe doe jij dat?

Heb jij een dochter? En hoe ga jij hiermee om? Ik hoor het heel graag.
Makkelijk is het niet, dat opvoeden, maar samen staan we sterker.

 

*) er is veel kritiek op dit filmpje, omdat de vrouw in kwestie blank is, en voornamelijk wordt lastig gevallen door zwarte en latino mannen. In dit artikel kun je daar meer over lezen, en leggen de makers uit dat ze door net zoveel blanke mannen werd lastiggevallen, maar dat die fragmenten om uiteenlopende redenen in de montage gesneuveld zijn.

 

 

Comments

comments

1 comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *