Gisterenochtend moest ik voor het eerst in tijden weer eens in mijn eentje het voorschoolse ochtendritueel afhandelen.
Voor het eerst in tijden ja.
Normaalgesproken zit ik namelijk veilig achter de computer* tot ze aangekleed en gepoetst zijn, en de boterhammen op tafel staan. Vervolgens ontbijt ik gezellig mee, vlecht nog ergens een krullenkop in en kruip ik direct weer achter mijn laptop als de grutten naar school vertrokken zijn.
Zo niet gisteren.
Gisteren moest ik het helemaal zelf doen.
Voor wie dit nu zielig vind klinken: het valt best mee.
Mijn man is namelijk erg geroutineerd in dat hele ochtendgebeuren.
Dus hoewel hij er niet in levende lijve bij was, had hij het toch perfect georkestreerd.
Ik hoefde maar één ding zelf te doen… maar daar kom ik zo nog even op terug.
Manlief had namelijk broodjes gesmeerd, alle tassen (ja, ook de gym- en zwemtassen) ingepakt, alvast de juiste tandpasta op de juiste tandenborstel gedaan (geloof me, dat luistert nauw; de oudste gaat liever dood dan dat ze met de tandenborstel van haar zus zou moeten poetsen), schone kleren klaargelegd, en alles.
We waren warempel nog op tijd op school ook.
De kinderen keurig gepoetst, gekamt en gewassen, met een voedzaam ontbijt achter de kiezen – ikzelf sloddervosserig erachteraanwaaiend, gevlekt van de stress en wazig van de honger.
Dat was namelijk dat ene ding dat ik zélf moest doen: havermout maken.
Of nou ja, havermout?
Overnight oats noemen we dat tegenwoordig.
Ovenbaked, wilde ik ze ook nog. Met banaan. Heel makkelijk, nee maar echt.
Híj had ze de avond van te voren klaargezet op het aanrecht, ík hoefde ze alleen nog maar even in de oven te zetten.
Eitje, op zich.
Maar ja, hoe gaat dat in de ochtendspits?
Er valt eens een beker melk om.
Er sart eens een kind een ander kind.
Er blijkt een vriendinnetje vanmiddag haar feestje te vieren – en “O ja, mam, heb je nog een cadeautje? Ze houdt van robots en weven.”
Ondertussen deelt de kleuter mee dat het thema ‘Andere landen’ is, en of ik dan nog een grappige rijsthoed heb, wellicht?
Tegen de tijd dat ik dit alles verwerkt had (lees: feestdata gecheckt bij collega-moeders, bekers melk opgedweild en woedende kleuter getroost had), bedacht ik:
“Oh, ja, die havermout moet nog oven baked.”
Te laat.
Ik had nog exact zeven minuten om te eten, mijn tas in te pakken en het grut in schoenen en jas te krijgen – tien minuten havermout bakken zat er dus echt niet in.
Magnetronnen dus.
Tja.
Dat plaatje wat je hierboven ziet, is wat het had moeten worden.
Zo maken andere mensen, (ik noem geen namen, maar Iris is er een meester in) elke ochtend, op hun dooie gemakje, de perfecte oven baked overnight oats.
Dit is hoe mijn oven baked overnight oats eruitzagen nadat ik ze gemagnetrond had:
Tja. Alles is een eitje – als je tijd zat hebt.
Maar laat dat nou net een schaars goed zijn tijdens ons ochtendritueel…
Ik houd het tegenwoordig zekerheidshalve op gewone, gekookte havermout (wel met banaan en kaneel, ook erg lekker). Wil jij die befaamde oven baked overnight oats eens proberen?
>> lees het recept voor oven baked overnight oats op Ik ben Iris niet, hier <<
Succes!
*) nee, dat is niet per se verwend – al klinkt het wel zo.
Ik werk namelijk om mijn gezin heen, zodat ik zelf de kinderen kan halen, en ze ook in de vakanties bij ons zijn.
Klinkt heerlijk, maar in de praktijk betekent dat dat ik in principe elke dag werk. Soms maar twee uur, soms 12, en op schooldagen 8. Die uren die dus wegvallen omdat ik de kinderen om drie uur ophaal, haal ik vóór het ontbijt alvast in. En geloof me: dat doe ik liever dan hollen met broodtrommels en nog-nat-van-vorige-zwemlestassen.
