Kamperen in eigen land. Het kan… Als je het niet erg vindt om met je tentje in weer en wind te staan tenminste. Want erg zonzeker is het Nederlandse klimaat nou eenmaal niet. En op zomerse temperatuur hoef je ook al niet te rekenen.
Met een gemiddeld aantal van 22 zomerse dagen en vier tropische dagen* per jaar is de kans dat je een heel weekend mooi weer heb in de periode mei tot en met augustus – het kampeerseizoen wat mij betreft – toch relatief klein.
En laten wij nou net echte mooiweerkampeerders zijn die niet voor hun lol bij druilerig weer in een tent gaan zitten…
Ok, een dag of twee houden we het wel uit.
Maar als alles klam is (en blijft) en de lucht geen andere kleur aanneemt dan staalgrijs, dan is het snel gedaan met ons goede humeur… De kinderen hebben daar (gelukkig) veel minder last van. Die laten zich niet afschrikken door wat kou of een regenbuitje. Die trekken een vestje of een regenjas aan en spelen gewoon verder alsof er niets aan de hand is.
Maar in tegenstelling tot mijn kinderen – die zo warmbloedig zijn dat ze kou gewoon niet registreren – ben ík een enorme koukleum.
Kijk, zo is kamperen natuurlijk wél een feestje…
Loop ik met een dikke trui en een sjaal rond, gaan zij slechts gekleed in een t-shirtje met korte mouwen. Ik krijg het al koud als ik naar ze kijk. Om jaloers op te zijn. En zo werkt het dus ook op de camping. De kinderen hebben het lekker warm en ik zit te kleumen in de tent. En daar word ik echt niet vrolijker van. Zonnetje, temperatuurtje van zo’n 25-30 graden en (bijna) geen regen. Dat zijn voor mij – en Sander – de ideale kampeeromstandigheden. En voor minder zetten we de tent liever niet op…
Kortom, als mooiweerkampeerders hebben wij een uitdaging…
… als het op kamperen in eigen land aankomt. Want plan het maar eens zo dat je kampeertripje samenvalt met mooi weer. En om het nog ingewikkelder te maken, moet zoon P bijna elke zaterdag voetballen**. Alleen in juni en juli, met de voetbalcompetitie en -toernooien achter de rug en de zomervakantie in het vooruitzicht, is er een bescheiden window of opportunity. Een periode van anderhalve maand waarin we van vrijdagmiddag tot zondagavond weg kunnen. En twee nachten is toch wel het minimum om het gedoe van een tent opzetten te rechtvaardigen.
Toch proberen we één keer per jaar een weekendje te kamperen in eigen land.
Gewoon omdat kamperen leuk en Nederland best mooi is. En omdat je er op de camping echt even helemaal ‘uit’ bent.
Vorig jaar blokten we er al vroeg een weekend in juni voor. Om te voorkomen dat het tegen die tijd niet meer zou lukken vanwege volgeplande weekenden. Half mei gingen we op zoek naar een camping. We googleden op ‘camping, kleinschalig, kindvriendelijk, Nederland’, bekeken wat opties en boekten een plek op camping De Bergvlietse Bossen; een natuurkampeerterrein tussen Breda en Oosterhout. Het weer leek zich veelbelovend te ontwikkelen. We keken er naar uit…
Reden genoeg om de kinderen – eindelijk – helemaal enthousiast te maken voor ons geplande weekendje weg?
Toch niet.
Laatboekers als wij zijn, vertellen we onze kinderen (bewust) meestal niet te veel over onze plannen voor de naderende vakantie. Stel je voor dat wat we voor ogen hebben, toch niet lukt. Dan zijn ze maar teleurgesteld. We houden het daarom vaak bij algemeenheden en laten ze soms wat plaatjes zien op internet. En daar kiezen we dit keer ook voor. Want voor hetzelfde geld regent het en blijven we thuis. Geen overenthousiaste taferelen dus bij ons thuis…
Gelukkig maar, want toen het kampeerweekend naderde werd mooi weer steeds onzekerder…
Van een zonnig en warm weekend was de verwachting veranderd in een wisselvallig weekend met even wisselvallige temperaturen. Tot op de dag van vertrek hielden we de voorspellingen angstvallig in de gaten en keken we de zonnetjes haast op de website van Weeronline. We overwogen serieus niet te gaan en spraken af dat we direct rechtsomkeert zouden maken als het te koud of te regenachtig zou zijn.
… dus stond ik vlak voor vertrek vertwijfeld voor de kasten…
Wat zou ik meenemen? Korte broeken en t-shirts? Lange broeken en truien? En behalve gympen; slippers of laarzen? Uiteindelijk mikte ik gewoon alles in tassen. We gingen tenslotte met de auto. Waren we met het vliegtuig gegaan, dan had ik echt harder moeten nadenken en keuzes moeten maken.***
Eenmaal op de plaats van bestemming, bleek het allemaal reuze mee te vallen.
De camping was een schot in de roos; ruime plekken in een bosrijke omgeving rond een centrale plek met allerhande speelmogelijkheden en een zwembadje. De oudste kinderen maakten binnen de kortste keren vrienden op de trampolines, de kleintjes speelden in de zandbak. En wij? Wij zaten twee dagen in de stralende zon aan een picknicktafel bij een temperatuurtje van ongeveer 25 ºC. Zelfs de avonden waren relatief zwoel. Af er toe keken we elkaar aan en constateerden tevreden dat we dit weekend echt on-ge-lo-fe-lijk goed gepland hadden****.
4 tips voor kamperen met kinderen
- Weet wat je wil en vooral wat niet
Wat ons betreft de gouden regel om tot een goede accommodatiekeuze te komen. Werkt ook prima bij het vinden van een camping die aansluit bij jouw wensen. Wil je bijvoorbeeld groot met animatie of klein met veel natuur. Wil je ‘in the middle of nowhere’ (voor zover dat kan in Nederland) of op loopafstand van de supermarkt. Als je dit weet is een last-minute keuze of een bucketlist met campings snel gemaakt. Wij googleden op kleinschalige en kindvriendelijke campings (eventueel in combinatie met plaats, provincie of regio) en vonden zo snel en gemakkelijk een prima camping (alhoewel het altijd een gok blijft).
- Probeer een plek te bemachtigen in de buurt van de speeltuin en/of het sanitair,
… dan kan je je kinderen in de gaten houden als ze aan het spelen zijn en hoef je niet elke keer einden te lopen als er geplast of handen gewassen moet worden. Als je geen zin hebt om bij nacht en ontij met je kinderen naar het wc-huis te moeten, neem dan een ‘plasblik of –emmer’ mee. Vinden ze reuze spannend…
- ‘Leer’ je (grotere) kinderen hoe ze de tent terug kunt vinden.
Loop met ze mee naar de speeltuin of het toilet, laat ze zien welke route ze moeten volgen om weer bij de tent uit te komen en wat de ‘herkenningspunten’ onderweg zijn. Is er geen zwembad waar ze in kunnen verdrinken? Is er geen snelweg waar ze overreden kunnen worden? Laat het dan verder los. De sociale controle is groot op de camping.
- Ben je bang dat je je kinderen kwijtraakt of dat ze verdwalen?
Doe ze dan zo’n sos-armbandje om (lees ook ons blog over ‘Kind (niet) kwijt’, hier).Daarop schrijf je de naam van je kind en je eigen telefoonnummer. Leer je kind ook wat te doen als hij of zij ‘verdwaald’ is (wie spreekt je aan, wat vraag je).
Handig, deze tips voor reizen met kinderen? Op Reiswijzer Kids&co, de website die ik samen met man Sander run, vind je nog meer slimme tips voor het reizen met kinderen.
En… hoe zijn jouw ervaringen met kamperen met kinderen?
We horen het graag, in de comments hieronder!
*) Op een zomerse dag is de maximum temperatuur 25ºC of hoger. Op een tropische dag is de maximumtemperatuur 30ºC of hoger. Dit zijn de enige 26 dagen per jaar dat ik – als koukleum – helemaal in mijn element ben.
**) So what?, zou je denken. Je gaat toch gewoon wanneer je zin hebt, dan voetbalt hij maar een keertje niet. Maar dat is niet wat ik van huis uit meegekregen heb. Toen ik, mijn broer en mijn vader nog op een teamsport zaten, planden mijn ouders ook alles om onze sportactiviteiten heen onder het motto: teamsport doe je samen. Alleen als er echt iets heel belangrijkst is of in geval van ziekte, zeg je af. Het moet een heel gedoe geweest zijn want mijn broer en ik speelden op zaterdag en mijn vader op zondag, mind you!
***) Via www.reiswijzerkidsenco.nl delen wij onze kampeerervaringen met je in een serie blogs. Je vindt ze hier.
****) Om nog even aan te geven hoe goed we dit alles gepland hadden; in retrospectief blijkt dat ‘ons weekend’ het warmste weekend van juni in 2014 geweest is. En dan te bedenken dat we bijna niet gegaan waren. Het zou eeuwig zonde geweest zijn…
*****) Michal heeft samen met Sander maar liefst vier kinderen; tienjarige zoon P, zesjarige dochter F, vierjarige zoon M en tweejarige zoon I. Ze doet iets werkgerelateerds met (project)management en houdt – net als Sander – van reizen. Dat deden ze al voordat ze kinderen kregen, maar daarna zijn ze er gewoon mee doorgegaan. En daar schrijven ze dan weer blogs over op Reiswijzer Kids&co.
