Omdat Diana overal een mening over heeft, schrijft ze graag columns.
Mijn voeten zijn verre van klein. Met mijn 1 meter 63 heb ik maat 40 – ik leef letterlijk op grote voet. Zou ik een Chinese vrouw in vervlogen tijden zijn, dan zou ik danig uit de toon vallen. Meisjesvoeten werden ingebonden om lotusvoetjes van zo’n 10 centimeter lengte te creëren. Je kon er amper […]
“Het nachtleven, dat is wat zich afspeelt als jij al lang en breed in bed ligt,” merkte iemand fijntjes op. En dat ís ook zo: ik doe geen drugs, ik doe sporadisch drank en ik houd zo erg van om 5 uur opstaan, dat ik graag vóór 10 uur in bed lig. Eerlijk gezegd was […]
Heel lang heb ik gedacht: als je maar je best doet, dan komt het vanzelf goed. Vertrouwen had ik. In de wereld, in de goedheid van de mens, in mijn eigen kracht om mensen te helpen de stap naar een duurzamer leven te zetten. Dat vertrouwen hield me, soms tegen de klippen van behoorlijk ontregelende […]
“Ja, ik weet al wat ik later wil worden,” zegt de tienjarige overtuigd. Ze heeft net de hele middag afwisselend aan haar haar zitten frunniken en TopModel-poppetjes aangekleed en weet het dus zeker: zij wordt later mode-ontwerper. “Wat wil jij eigenlijk worden, Jettie?” vraagt ze aan haar zevenjarige zusje. Niet uit echte interesse – maar […]
“Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is… wít!” zegt de tienjarige. We zitten in de auto, het is Tweede Kerstdag en het duurt nog zeker anderhalf uur voor we bij opa en oma zijn.
Tien is ze. Al dik 12 uur. Ongelooflijk, zo’n groot kind in huis. Ik weet nog hoe ze geboren werd. Op een stormachtige nacht, waarin de ANWB op-de-snelweg-gestrande-automobilisten dekentjes en warme chocomel moest brengen. Ruim twee weken te laat (dat kon 10 jaar geleden nog!) – en nóg maakte ze geen aanstalten. In plaats van […]
“Mja…” mopperde de negenjarige, half binnensmonds. Ze had haar mond vol Indiase Spruitjessoep, dus ze kon niet op haar normale volume commentaar leveren. Terwijl ze lepel na lepel van de (ook in mijn ogen niet al te best geslaagde grijsgroene smurrie) wegwerkte, liet ze de soepen van afgelopen weken de revue passeren.
Of ik meeging naar het strand/de bibliotheek of de winkel? Nee. Of ik even een glas water/Dokter Bibber/de blauwgroene viltstift wilde halen? Nee. Of ik mee wilde spelen met verstoppertje, springtouwen of gymnastiekje? Nee. Mijn antwoord op de meeste kindervragen van afgelopen zomervakantie was nee. Waarom niet?
Broodtrommels: zoek. Gymtas: vergeten. Huiswerk: was dat voor vandaag?! De eerste week ging het goed, dat wel. Maar aan alle goede dingen komt een eind. De tweede dag van de tweede schoolweek loopt het spaak. Eén kind is in tranen, het andere vertrekt geïrriteerd naar gymles – een half uur voor school überhaupt opengaat. Ze […]
“Mmmpf,” zei ze, nog net hoorbaar. En: “Tsssk”, sputterde ze er nog achteraan, terwijl ze zich omdraaide om naar haar kleinkinderen te kijken. Vrij vertaald kwam het ongeveer neer op: “Jij ontaarde moeder.” We stonden in de enorme overdekte speeltuin van Toverland, gezellig in de rij voor de koffie. Ik had net drie seconden daarvoor ontdekt dat […]