Gedachten
comment 1

Ziek, zwak, maar niet misselijk

IMG_2543.JPG

Sommige mensen vallen kilo’s af als ze ziek zijn.
Ik hoor niet bij die mensen – helaas. Ik kom juist kilo’s aan – vooral als ik misselijk ben.
Want als ik misselijk ben, wil ik iets eten. Boterhammen met pindakaas. Dikke chocoladerepen. Roze koeken. Erwtensoep. Kiló’s – je begrijpt.

Vandaag ben ik ook ziek.
Niet misselijk, gelukkig, want die kilo’s kan ik er niet bijhebben, naast al die kerstkransjes en oliebollen.
Nee, ik ben gewoon ziek en zwak. Met zo’n vol wattenhoofd, waar niets helders inzit, laat staan uitkomt. Het zal er iets mee te maken hebben dat ik gisteren tot half drie ’s nachts heb zitten werken. Toen ik eindelijk opstond van mijn werk, ging ik door mijn rug.
Boontje komt om zijn loontje.

Vandaag bleef ik dus zo ongeveer in bed.
Of nou ja, dat was de bedoeling.

Jammergenoeg staat mijn bed recht tegenover mijn ultracompacte werkkast. Sinds ik op het Aanschuifkantoor werk, en dus de deur uitga met mijn kantoortas, heeft mijn ultracompacte werkkast stof staan happen. Stof – én een enorme berg papier, nog uit te zoeken prulletjes en diverse plastic zakken, gevuld met allerhande zooi, waaronder bijvoorbeeld 12 goudkleurige eieren, stapels ansichtkaarten en een niet-bescheiden hoeveelheid visitekaartjes.

Vandaag zat ik dus tot over mijn oren in mijn ultracompacte werkkast.
Want als ik ziek en zwak ben, maar niet misselijk, wil ik orde scheppen.

Vijf uur, drie volle vuilniszakken en een berg hervonden schatten later is de kast opgeruimd. Ziek en zwak ben ik nog steeds, maar goddank is mijn hoofd een stuk helderder. En is mijn ultracompacte werkkast klaar voor het gloednieuwe jaar.

Dan ga ik nu maar eens roze koeken bakken, denk ik.
Mag wel toch, als je zo hard gewerkt hebt?

 

 

*) dat tegeltje op de foto staat in mijn ultracompacte werkkast. Het was het eerste dat ik aanschafte toen ik besloot mijn riante thuiskantoor om te toveren tot B&B. Omdat het klein was, maar ook omdat het mijn gevoel op dat moment symboliseerde. Werken vanuit je tas, op een plek waar je op dat moment graag wil zijn, gaf zo’n gevoel van vrijheid!

Comments

comments

In categorie: Gedachten

door

Diana van Ewijk is, naast officieel Soephoofd, ook kapitein van het #KliekjesCollectief en social mediamanager in #BlueCity010. Een storyteller met de focus op foodwaste!

1 comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *