Gedachten
Reageer

Transistor-radio. Over old skool stilteruis.

IMG_5296.JPG

“Rond je hoofd, nu, op dit moment, en overal in de kamer, zweven tonen. Ze gaan je oren in en uit, maar je oren kunnen ze niet horen. Met dit apparaatje kun je die tonen wél horen.”

Dat zei ze, haar ene hand gebarend door de lucht, vluchtig strijkend langs het oor van mijn jongste dochter, haar andere hand geklemd om een transistor-radiootje.

“Wil je het eens proberen?”

 

Natúúrlijk wilde ze dat proberen.

Ze frutselde aan een knop en ja hoor, daar zweefde een piano sonate door de kamer.

Transistorfun :-) Mooie aanleiding voor een lesje over geluidsgolven enzo.

Een video die is geplaatst door Diana Van Ewijk (@dianavanewijk) op

Ze draaide aan een andere knop, en de piano sonate werd vervangen door The year of the Cat*.
Meer knoppen zaten er niet op. Meer zenders trouwens ook niet.

Terwijl de kleuter heen en weer bleef draaien tussen twee zenders en zo haar eigen muziekstuk bij elkaar dj-de,

vertelde buurvrouw Gerda over de geschiedenis van dit transistor-radiootje.
Dat ze het gekocht had toen ze, veertien en voor het eerst met een vriendin op fietsvakantie, op dag één al besloot dat fietsen wel erg saai was. Dat ze het knaloranje radiootje kocht, en het vóór zich in haar fietsmand vervoerde, vergezeld door een grote roze knuffel.

High tech was dat toen.

Nu, een dikke dertig jaar later, is het natuurlijk nostalgisch.
Maar het voelt direct vertrouwd: ingespannen draaien aan die knopjes, zoekend naar een radio-station dat zonder ruis binnenkomt. Wachten tot je favoriete liedje langs komt waaien, en dan maar hopen dat de DJ er niet doorheenkletst.

Muziekluisteren ging in een totaal ander tempo, voorzien van veel stiltes en ruis.

Heel wat anders dan het gemak en de snelheid waarmee we nu elk liedje dat we maar willen live kunnen streamen, à la minute, op de hoogste kwaliteit, waar en wanneer we maar willen. Inclusief handige pauze-, shuffle- en repeatknoppen.
En toch…

Ik mis het wel, die oldskool stilteruis.

Dat je. liggend voor je bakbeest van een radio, maar moest afwachten hoe de Top 10 er deze week weer uitzag.
Dat je zes van de tien nummers uit die hitlijst helemaal niets vond, maar toch uit moest zitten.
Dat je daar dan lag, in je eentje, op je zolderkamer, met een half oor luisterend naar Sailing Home, van Piet Veerman, terwijl je eigenlijk alleen maar Respectable**, van Mel & Kim wilde horen.

En later het geklungel met cassettebandjes: bellen naar de lokale radiozender, een verzoeknummer indienen, hopen dat ‘ie inderdaad gedraaid zou worden en met je vinger op de rec-knop zitten om ‘m in dat geval op te nemen – zodat je ‘m af kon spelen als je er zin in had.

Ja ja.
Slow listening – het is eigenlijk helemaal van nu.

Ook lekker slow luisteren?

IMG_5305.JPG
Dit schattige transistor-radiootje is de Safe radio van Lexon. Hij is dubbel old skool en heel milieuvriendelijk, want hij werkt op een dynamo: om muziek te luisteren laad je ‘m op via een dynamo aan de zijkant. 2 minuten slingeren en je kunt een half uur naar de radio luisteren. Precies lang genoeg :-)

>> bestel dit transistor-radiootje

 

 

*)

Het nieuwe lievelingslied van de zesjarige huiskleuter…
**)

Synchroon dansen met kekke hoedjes op – waar kan ik intekenen?

Comments

comments

In categorie: Gedachten

door

Diana van Ewijk is, naast officieel Soephoofd, ook kapitein van het #KliekjesCollectief en social mediamanager in #BlueCity010. Een storyteller met de focus op foodwaste!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *