Veelgestelde vraag: hoe combineer je in vredesnaam een gezin, twee bedrijven, een fulltime werkende man én een klushuis tot een min-of-meer goedlopend gezinsleven in een min-of-meer schoon huis?

Simpel: door vreselijk saai en voorspelbaar te leven. Want zo doen wij dat:

1. Ons huis hangt vol met lijstjes.
   Variërend van: ‘wat staat er op de ontbijttafel’ (dit om te voorkomen dat je 36 keer om moet staan om nog even het fruitmesje/broodbakje/snijplankje te halen) tot ‘wat eten we deze week’ (met boodschappenlijst) en natuurlijk de ‘wie-doet-wat-wanneer-lijst’ (die we wekelijks bijwerken in een heuse ‘gezins-vergadering’).
2. Wij doen niet alleen weekboodschappen, maar koken bovendien in het weekend alvast voor de hele week.
   Dus ja, wij eten doordeweeks bijna altijd uit de vriezer: even in de magnetron en PING, aan tafel.
   Scheelt enorm veel tijd aan AlbertHeynen, koken en niet te vergeten opruimen én schoonmaken.
3. Onze dag-indeling verloopt met welhaast militaire precisie.
   Om 05.20 begint mijn werkdag, van 06.30 tot 09.00 is het kinder-ochtendspits, vanaf 09.00 is het werken/lunchen/werken. Soms tot 15.00, soms tot 16.30, en soms zelfs tot 18.30, als het druk is. Om 17.00 (meestal) is het: PING, aan tafel, eten, tanden poetsen, pyamaatjes aan en spelen terwijl ik af- en opruim. Om 18.30, als vaders thuiskomt, is het nog even met z’n allen dollen, om 19.00 brengt papa het grut naar bed en gaat mama weer aan het werk. Tot 21.30, want dan ga ik slapen.

Saai en voorspelbaar, dus.
Hard werken, ook.
Maar wel met een duidelijk doel.

En dat doel, die droom, die gaan we waarmaken.
Dan maar een paar jaar leven met lijstjes, een militair regime en elke dag eten uit de magnetron.
Dat is niet sneu, dat is tanden-op-elkaar-en-doorbijten.
In een min-of-meer schoon huis.

Want schoonmaken?
Dat doen we alleen op zaterdag.
De rest van de week doe ik gewoon mijn bril af, dan zie ik die vlekken-en-pluizen op de vloer niet eens.

Comments

comments