De dag voor kerst ben ik meestal totaal verzenuwd.

Ik sta bijvoorbeeld, half ontsnord, in een ranzige badjas in een slordig volgegooide koffer te graven, op zoek naar de corrigerende onderbroek die ik alvast had ingepakt voor tweede kerstdag-bij-de-schoonouders, maar die ik (blijkt helaas) óók aan moet onder de jurk die ik op kerstavond aan wil doen – en die ik vorig jaar nog zonder problemen (en vooral: zonder corrigerende onderbroek) paste.
Ondertussen branden de aardappels aan, kookt de melk over, blijkt mijn computer gecrasht en gaat het brandalarm af, terwijl de kinderen elkaar uit pure verveling de hersens inslaan.

Dit jaar is het anders.
Ik ben, ik durf het bijna niet te geloven, ontspannen.
Zó ontspannen dat ik om een uur of één ’s middags nog even ‘lekker ga winkelen’, met de zesjarige. In de stromende regen.

Het is bijna idyllisch.
Zij huppelt in haar rode regenlaarzen voor me uit; ik neurie een kerstlied. Zij bewondert een bijzonder fraai uitgevoerde graffiti; ik stel voor nog even naar de kringloopwinkel te gaan. Zij leest zoet een stokoude Suske en Wiske; ik vind een fantastische indianentooi. Zij doet hem op; ik maak een foto.

*klik*
De perfecte pré-kerstmisdag? Dat is huppelen door de regen met een stadsindiaantje in je kielzog.

Dus: of je nu in een ranzige badjas op jacht bent naar een corrigerende onderbroek, op hoge hakken nieuwe piepers staat te jassen of nog verstokt achter je laptop zit om wat last minute klussen af te ronden: fijne kerst!

PS: eet je met een gerust hart klem… Vrijdag deel ik het recept voor een fantastisch licht soepje.

Comments

comments