Noem me naïef, maar ik dacht dat we op Schiermonnikoog mákkelijk bakken vol verse mosselen, kokkels, garnalen en kreeftjes konden kopen. Gewoon, rechtstreeks van stoere vissers in gele oliejassen, die die bij nacht en ontij voor ons van de zandbanken haalden. Op de een of andere manier ging ik ervanuit dat er een fantastische, ruimgesorteerde, met lokale vangst volgestouwde viswinkel op het eiland zou zijn…
Maar nee. De enige visboer verkoopt vooral fish and chips en de lokale kokkels worden naar Spanje afgevoerd.
Gelukkig werd mijn lokaal eten-droom gered.
Terwijl ik op één been door ons huisje scharrelde en de grutten verdiept zaten in hun dagelijkse portie van vijf boeken (lang leve de bibliotheek op Schiermonnikoog!) gingen de mannen van ons gezelschap op pad, gewapend met een afwasteil en een speelgoedemmertje. Missie: kokkels rapen. Kokkels zijn kleine, hartvormige schelpjes die heerlijk smaken in de soep. En boy were we lucky: ze kwamen met een giga-emmer vol kokkels terug – zelfgeraapt, bij de jachthaven van Schiermonnikoog.
Eenmaal thuis maakten we er een pan soep mee (een laissez-fair eilandvariant op dit recept), en met de rest een gigaschaal schelpjespasta. Extra lekker* dankzij de noeste arbeid – en extra simpel dankzij ons no-nonsense, old school ingerichte vakantiehuisje 
Ingrediënten Schelpjessoep à la Schier
- een flinke schaal kokkels (hoe meer, hoe beter in dit geval :-))
- zeezout
- 3/4 dl olijfolie
- 2 tenen knoflook, geperst
- flinke mespunt chilipoeder
- 3 laurierblaadjes
- 2 volle eetlepels peterselie, fijngehakt
- 24 blaadjes basilicum, in stukken gescheurd
- 3 eetlepels tomatenpuree
Bereidingswijze Schelpjessoep à la Schier
- Borstel de kokkels (of schelpen, of mosselen – wat je maar hebt kunnen rapen) schoon onder stromend water en gooi geopende exemplaren weg.
- Doe de schelpjes, met een flinke lading zeewater, in een emmer en zet ze op een koele plek, uit de zon. De schelpjes gaan nu verder met waar ze mee bezig waren, namelijk het water zuiveren – en daarbij spugen ze al het zand dat ze nog in zich hebben uit, zodat jij dat straks niet op hoeft te eten Wacht op zijn minst een nacht; hoe langer ze spoelen, hoe schoner de kokkel wordt, hoe lekkerder hij straks smaakt.
- Doe de volgende dag de schelpjes in een hoge pan, voeg wat zout toe en kook ze op middelhoog vuur tot alle schelpen open zijn. Gesloten schelpen? Die gooi je weg.
- Zeef het kookvocht en bewaar het – deze bouillon gebruik je om de soep aan te maken, straks.
- Verhit de olijfolie in een soeppan en doe de knoflook erbij. Bak eventjes op laag vuur tot de knoflook lekker geurt en voeg laurierblaadjes, peterselie, basilicum en zout en peper toe.
- Fruit de hele bende, terwijl je blijft roeren, een paar minuutjes. De groenten moeten zacht worden, maar niet kleuren.
- Roer de tomatenpuree erdoor en fruit die een minuut mee, tot je geen klontjes meer hebt.
- Voeg nu 1 1/4 liter water toe, plus het kookvocht van de schelpen, en breng dit aan de kook.
- Roer de schelpen door de soep, verwijder de laurierblaadjes en breng eventueel op smaak met wat zout.
Lekker met een sliertje olie en brood om het vocht op te deppen!
*) Achteraf begrijp ik dat schelpjes helemaal niet goed zijn qua ontstekingsremmend dieet. Gelukkig wist ik dat op Schiermonnikoog nog niet En lopen lukte toch al niet, dus…
PS: Het Handboek voor Wildplukkertjes heeft ons een beetje geholpen!
Dit inspirerende doe- en zoekboek zorgde ervoor dat de kinderen met ogen op steeltjes over Schiermonnikoog wandelden en zich bij alles afvroegen of ze het konden opeten. That’s the true wildplukkers-spirit
