Lief meisje van me,
“Spion. Of bakker. Of misschien tóch tekenaar…” mijmerde je grote zus.
Jij keek wat meewarig naar je boterham, en daarna uit het raam.
Je nam een hap en zei schouderophalend: “Ik word later moeder.”
Ik verslikte me in mijn thee.
Mijn eerste gedachte: “Ach, wat een schat ben je toch.”
Mijn tweede: “Moeder? Dat is toch geen carrière? Voed ik mijn dochters wel geëmancipeerd genoeg op?”
Begrijp me niet verkeerd: moeder-zijn is geweldig.
Maar moederschap als levensvervulling?
Waar is je ambitie? Je drang naar zelfstandigheid? Je verlangen een eigen bestaan op te bouwen?
Wil je echt je hele leven in dienst stellen van anderen – hoe lief die anderen ook zijn?
Vragen, vragen, vragen… veel te grote vragen voor een vierjarige, natuurlijk.
Maar de vraag die het langst bleef hangen: waarom schrik ik hiervan?
Wat is er mis met het moederschap als ambitie?
Helemaal niets.
Kinderen grootbrengen is waardevol.
Een doorlopende les in liefde. En in nederigheid.
In stimuleren, enthousiasmeren en inspireren.
In zen en in time-management.
En in onderhandelen, niet te vergeten.
Een leerschool waar ik, ongelogen waar, een beter mens van ben geworden.
Verantwoordelijker, socialer, milder.
En ook: georganiseerder, een betere nee-zegger, een tijdbewaker.
Al die vaardigheden komen van pas in mijn ontwikkeling – als ondernemer en vriendin, als collega en als, voorzichtig, feminist.
Mijn moederschap is een belangrijk onderdeel van al die rollen.
Het helpt me definiëren wat ik belangrijk vind.
Het houdt me scherp.
Dankzij jullie word ik, langzaam maar zeker, wat ik worden wil – ook al weet ik nog niet precies wat dat is.
Jij weet nú al wat je worden wil: moeder.
En dat is dat.
Ik hoop dat het je lukt, lieverd.
En ik hoop, eigenwijs als ik ben, dat je naast je moederschap ook andere doelen zult koesteren.
Doelen die je dankzij – en soms ondanks – je kinderen, zult kunnen realiseren.
Voor nu: bedankt.
Voor de vraagtekens die je onbedoeld bij mijn opvoeding zette – en voor het compliment.
Want als jij nu al weet dat je moeder wil worden, dan zal ik ergens wel iets goed doen.
Toch?
Liefs, mama