Gezond eten… heel makkelijk vond ik dat nooit. Ik raakte altijd danig in de war van zoiets als BMI (niet gek, want ik weet bijvoorbeeld niet precies hoe lang ik eigenlijk ben), had geen flauw benul van ADH (ik bedoel: een Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid is op zich duidelijk, maar: hoeveel gram yoghurt gaat er in mijn bakjes?) en tegen caloriën tellen heb ik met altijd met hand en tand verzet…

… ik vond het geforceerd gedoe; de snelweg naar een leven waarin ik nooit meer gewoon zou kunnen genieten van een chocolaatje, een stuk taart of een toastje met brie. En dat terwijl ik al jaren te zwaar ben*.

Van gezond eten had ik dus geen kaas gegeten. Maar ik had wél de klok horen luiden, ergens ver weg.

Zo wil ik al jaren eten volgens het seizoen.
Groenten, liefst van een lokale boer – en het allerliefst nog biologisch ook.
Maar helaas: mijn man zag de noodzaak van biologisch minder in dan ik. En omdat hij degene was die kookte, had ik het nakijken.

In 2015 werd ik ziek**.

Dat was vervelend, confronterend, naar en pijnlijk – maar het bracht ook een paar goede dingen met zich mee.

1. De noodzaak om gezond te eten werd groter.
   Mijn lijf had er het bijltje bij neergegooid, en ik wil er alles aan doen om het weer zo gezond mogelijk te krijgen.
2. De noodzaak om af te vallen werd duidelijker.
   Als ik mijn zieke lijf weer zo gezond mogelijk wil krijgen, dan is mijn gewicht één van de eerste zaken die ik aan kan pakken. Ik bedoel: op de reuma heb ik niet zoveel invloed, maar op het lijf waar die reuma in huishoudt wél.
3. Ik kreeg eindelijk zin om te leren koken***.
   Bijna 15 jaar lang had ik dat aan mijn man uitbesteed – en ineens ging de knop om. In plaats van hem op te jutten gezonder te koken, met meer groenten enzo, kon ik het natuurlijk ook zélf leren. En omdat ik niet meer kon werken, had ik ineens heel veel vrije tijd. Elk nadeel heb z’n voordeel, om maar weer eens met Cruyff te spreken.

In de zomervakantie begon ik, totaal onverwachts en vooral onvoorbereid, in een huisje op Schiermonnikoog – zo gaan die dingen. Ik lag op de bank, strompelde door de enige supermarkt die het eiland rijk is, fietste af en toe naar het strand en probeerde me voor te stellen wat ik kon doen om mijn eetpatroon te verbeteren.

Mijn stappen naar een gezonder eetpatroon in 2015

1. Bye bye Coca Cola Light
   De eerste stap was heel klein; het afkicken van mijn dagelijkse Coca Cola Light-break. Dat ging eigenlijk verrassend makkelijk, zeker als je bedenkt dat dat al sinds mijn 18e mijn lievelingsdrankje was. Maar goed: ik besloot er mee te stoppen – en dat deed ik dus ook. 
2. Exit bewerkte voedingsmiddelen
   Tegelijkertijd met Cola Light zei ik bewerkte voedingsmiddelen gedag. Dag pakjes, zakjes en kant-en-klaar! Ik ging bovendien minder kopen bij reguliere supermarkten, en meer bij bio-winkels.
3. Hello seizoensgroenten
   De seizoensgroenten volgden daarna. Dat was een makkie, omdat ik net Pop-Up Groentenboer voor Rechtstreex was geworden – en ons aanrecht als vanzelf elke zaterdag bomvol verse, lokaalgeproduceerde groenten en fruit ligt.
4. Leren koken
   Dat was moeilijker. Ik bedoel: ik kon echt niets. Ik kon nog geen pannekoek bakken. Maar met een aanrecht vol groenten, een van al het mantelzorgen bijna overspannen man des huizes, het feit dat ik een ineens altijd thuis was, én omdat ik specifieke dieetwensen had, was het eigenlijk ook wel logisch om voortaan zelf te koken.
5. Meer groenten per dag: #elkedagsoep
   Handig om als onbenullige thuiskok mee te beginnen. Soep is namelijk één van de makkelijkste dingen om te koken – én je kunt er een bak seizoensgroenten in verwerken. Win-win. Ik besloot tweemaal daags soep te eten: voor lunch, en als voorgerecht bij het avond-eten.
6. Kennis vergroten: BMI
   Na een paar maanden besloot ik toch het voor mij wenselijke gewicht voor een gezond BMI te berekenen. 
   Ik bleek zo’n 20 (twintig!) kilo van een gezond BMI te zitten.
7. Monitoren: Eetmeter
   Van die 20 kilo teveel was ik behoorlijk geschrokken. Voor mijn gevoel at ik namelijk gewoon gezond. Volkorenbrood, veel groenten en fruit, veel water en thee, niet te veel tussendoortjes… Maar ja: ik was toch te zwaar. Ik besloot bij te gaan houden wat ik dan precies at. Ik installeerde de Eetmeter op mijn telefoon: een app waarin ik precies kon noteren wat ik at, en dat zelf het aantal calorien telde en voor me bijhield. Handig.

Conclusies van een half jaar anders eten

Het was natuurlijk niet het meest doorsnee half jaar, dat ik achter de kiezen heb… Ik zat (en zit nog steeds) aan een zware pillencocktail, heb zeker drie maanden amper kunnen bewegen, en ben over het algemeen vooral ziek en zwak geweest. Toch kan ik, nu ik zes maanden verder ben, kan ik wel wat conclusies trekken: 

• ik voel me beter
  ik weet niet of ik werkelijk fitter bén – maar zo voel ik me wel. Ik eet minder, en beter, en heb daardoor nog maar heel zelden momenten dat ik bijna out ga.
• mijn huid en haar zijn gezonder
  minder pukkels (hoera!) en wat dikker, voller haar (al zal dat nooit een wilde krullenbol worden, denk ik :-))
• ik ben afgevallen
  .. en weer aangekomen, toen ik stopte met monitoren, en toen weer afgevallen, wat het totaal op -5 kilo brengt.

Van een sceptische Coca Cola Light-junk ben ik veranderd in een caloriëntellende groentenboerin – en daar ben ik blij om. Ik voel me beter, eet lekkerder en ben nog afgevallen ook. Wat dat betreft was 2015 een geslaagd jaar.

In 2016 gooi ik er een schepje bovenop – maar daarover later meer

 

 

*) Natuurlijk, dat klinkt niet salonfähig, in deze tijden van plus-size en het huggen van je curves. Ik heb ook helemaal geen hekel aan mijn vet, ik vind mezelf er prima uitzien, maar hoe ik het ook wend of keer: ik ben, objectief gezien, te zwaar voor mijn lengte. Veel te zwaar zelfs, als ik het Voedingscentrum mag geloven. 

**) Ik heb een vorm van reuma, hier lees je er meer over mijn Spondylartopathie.

***) Koken had ik nooit belangrijk gevonden; ik besteedde mijn tijd en energie liever aan mijn werk. Dat kon ook, want mijn man kookte goed.

 

Comments

comments