Gedachten
comments 4

Mag ik mijn jas uit, mam? Over ploetermoeder T.H. te R.

20140907-110225.jpg

Het ploetermoederschap is niets voor mij. Want een ploetermoeder, dat voel ik me niet. Een aanmoddermoeder – à la. Maar dat komt omdat ik van aanmodderen houd. Wie veel aanmoddert, vindt de mooiste dingen, ben ik van overtuigd.

Ploeteren daarentegen – dat vind ik een stuk minder romantisch. Maar als ik heel eerlijk ben, scoort de ochtendspits hoog op de ploetermoederindex. Want die ochtendspits, die ziet er ongeveer zo uit.

De ochtendspits in huize Van Ewijk:

  1. Opstaan – zachtjes; de kinderen slapen nog.
  2. Naar de badkamer, voor een slok water – en en passant alle achteloos op de grond geworpen kleren opruimen.
  3. Door naar de keuken – tafel gezellig dekken, boterhammen roosteren, jus d’orange persen.
  4. De kinderen wekken – wegens ontploffingsgevaar zachtjes de gordijnen openschuiven, onderwijl geruststellend geluidjeskoerend.
  5. Ontbijten – en minstens 6 keer opstaan voor extra hagelslag, andere boter, een doekje om dat omgestoten glas jus op te ruimen, etc.
  6. Terug naar de badkamer – kinderen aankleden, heen en weer draven voor sokken/schone onderbroeken/krullenknijpcrème/elastiekjes/die ándere kam, etc.
  7. Naar de hal: schoenen aantrekken en strikken, snotneuzen afvegen,  jassen aantrekken, nóg een keer schoenenstrikken maar dan met een dubbele strik, snotneuzen afvegen, fietssleutels zoeken, terug naar boven voor gymtassen,  snotneuzen afvegen, weer terug naar boven voor schooltassen, fietssleutels uit de convectorput vissen,  snotneuzen afvegen.

Goed, het kost wat tijd, maar dan staan ze ook keurig gepoetst, gevoed en geborsteld klaar om naar school te gaan.

Ik niet; ik ren naar boven om mijn alleroudste pyama te verwisselen voor een soort van acceptabele werk-outfit.

“Mam, strik je mijn veters even?”  roept de kleuter.

Op miraculeuze wijze is ook de dubbele strik losgeraakt.

“Doe zelf maar even, schat,” roep ik terug.

Ik schreeuw hard, want ik sta twee verdiepingen hoger in de badkamer, een natte lap over mijn gezicht halend – meer tijd om mezelf op te tutten is er niet.
“Maar…” krijst de kleuter verontwaardigd – uiteraard op vol volume, “waarom moet ik alles zélf doen?!”

Dát.

Dát gevoel kreeg ik toen ik deze tekening van Theresa Hartgers zag.
Dat je álles doet om je kinderen veilig, schoon en geborgen door het leven te loodsen – en dat zij daar, godzijdank, niets van merken.

Prachtig gevangen vind ik dat gevoel, in deze tekening.

En nu hangt ‘ie bij mij thuis, om me er iedere dag tijdens die hectische ochtendspits weer even aan te herinneren waar ik het allemaal voor doe. 

Theresa Hartgers

Theresa Hartgers is een Rotterdamse ontwerper/illustrator. Sinds 2012 maakt zij, onder haar alias T.H. te R., elke week een tekening uit het veelbewogen leven van een ploetermoeder.

20140907-220455.jpgMeer zien van Theresa Hartgers, ploetermoeder in optima forma?

>> bekijk het blog van Theresa Hartgers
>> volg T.H te R. op Facebook

… dan mis je haar tekeningen niet. Want hoe rottig je ochtendspits ook verliep; van een stiekeme blik op de tekeningen van Theresa kikkert je instant op.

ploetermoeder

googletranslate-theresa-hartgers

 

Comments

comments

4 comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *