Gedachten
comment 1

Kobobejaarde

IMG_5706.JPG

Ik ben Diana, ik ben 39 en ik ben sinds gisteren officieel bejaard.
Gisteren kocht ik namelijk iets wat alleen aspirant-bejaarden lijken te kopen. Ik kocht een…

… Kobo.

Als jij nu denkt: “Wát kocht je gisteren?” of: “Een hobo? Wat moet je nu met een hobo?” dan ben jij nog lang niet bejaard – hoe oud je ook bent.

Ik ben, sinds gisteren, een onbeschaamde pré-bejaarde.

Gisteren peddelde ik op mijn elektrische fiets* naar de Mediamarkt, alwaar ik, overprikkeld door alle mega-schermen, mega-aanbiedingen en mega-zonnigglimlachende assistenten mijn bewijs van bejaardheid aanschafte.

Een kobo.

Oftewel: een e-reader.
Oftewel: een soort iPad XS, maar dan in zwart-wit, waar je niet op kunt Twitteren. Of überhaupt iets anders kan doen dan lezen.

Waarom kocht ik een Kobo?

Om vijf min of meer goede redenen. Komen ze: ik kocht een Kobo omdat…

… omdat ik rust aan mijn kop wil.

Mijn hele professionele leven speelt zich af op schermpjes. Ik twitter, Facebook, Instagram en Pinterest me te pletter. En ben doorgaans in een stuk of tien verschillende gesprekken gewikkeld, via tien verschillende kanalen. Leuk, geweldig en fantastisch dat dat kan, tegenwoordig, maar ook: doodvermoeiend op zijn tijd.
Combineer dat met het feit dat ik veel lees op mijn iPad: artikelen, columns, e-books etc. Reuze-handig, in theorie. Maar hoe gaat dat in de praktijk? Wil ik ’s avonds voor het slapen gaan nog een artikel lezen, krijg ik een grappig tweetje binnen – en weg ben ik bij mijn boek/blog/artikel.

Mijn gloednieuwe Kobo is gekoppeld aan mijn Pocket-account, en die zorgt ervoor dat alle artikelen die ik heb bewaard automatisch op mijn e-reader terecht komen. Kijk, en dát is dan wél reuze-handig.

… omdat ik meer wil lezen.

Vorige week zat ik drie uur in een WiFi-loze trein, met een propvolle, en dus boekloze tas, waardoor ik uit arren moede maar twintig keer de Metro las.
Drie uur leestijd – ik had potdorie eindelijk ‘The Bell Jar’ kunnen lezen. Of een flink stuk van ‘Harry Potter en de Relieken des Doods‘. Of desnoods ‘Marketing voor Dummies‘ – ik bedoel: alles beter dan twintig keer achter elkaar de Metro lezen.

Op mijn Kobo kan ik 1400 boeken kwijt. En hij is zo klein, dat ‘ie makkelijk in een propvolle tas past. Zo kan ik dus alle zeven delen van Harry Potter meenemen, plus de Lord of the Rings-trilogie, plus drie studieboeken, plus een naslagwerk over feminisme, plus een paar fijne voorleesboeken, voor als ik eens onverwachts met de kinderen in een enorm vertraagde trein vast kom te zitten.

… omdat ik minder wil schermen.

Ik blog op meer-dan-dagelijkse basis. En ik social media me dus een slag in de rondte. Dat betekent dat ik ofwel aan tafel zit, achter mijn laptop. Ofwel dat ik ergens in huis hang, sta, lig of zit met mijn iPad. Ik voel de kraaienpoten gewoon groeien en de wallen dieper zakken, elke minuut dat ik met geknepen ogen naar mijn helverlichte scherm staar. Not good. Not good at all.

Met mijn Kobo lees ik van papier. Hoe het precies werkt, geen idee, maar het werkt. Het is een stuk rustiger, nu ik minder naar mijn iPadscherm tuur.

… omdat ik geld wil besparen

Ik ben al 35 jaar onafgebroken lid van de bieb. In die 35 jaar heb ik duizenden euro’s* aan boetes betaald. Nu zie ik dat altijd maar als een soort liefdadigheid, zo van: van deze dertig euro kunnen ze weer een lading mooie boeken kopen voor een armlastig wijkbibiotheekje, maar toch… Zonde is het wel.

Met mijn Kobo kan ik ook e-books lenen bij de bieb – en die worden tien dagen later automatisch gedetermineerd.
Wat een luxe! Het voelt alsof er elke 10 dagen een vriendelijk glimlachende bibliothecaris hoogstpersoonlijk bij je thuis komt en goedgemutst alle vier je verdiepingen af komt speuren om bijna-achterstallige biebboeken op te halen. En dat ze dan óók onder de bedden zoekt, en in de wasmand, en achter de rij knuffels van de jongste, en in de lades met verf en aanverwanten van de oudste. Nooit meer biebboetes!

… omdat ik een bloedhekel heb aan winkelen – zelfs aan boekwinkelwinkelen

Als je online winkelt, moet je wachten tot de postbode komt. Tuurlijk, dat is een uitstekende manier om te oefenen in behoeftebevredigingsuitstel***, maar toch.
Als je offline winkelt, moet je je dag onderbreken, naar de stad fietsen, met al je wilskracht niet-relevante winkels als Flying Tiger vermijden en, eenmaal in de winkel, alle stapels met oh-ja-dat-wilde-ik-ook-nog-lezen-boeken omzeilen. Ik ben daar bewezen slecht in. Ik kom altijd met drie keer meer boeken de winkel uit dan waarvoor ik er in ging.
Bovendien: de meeste boeken die ik (al dan niet werkgerelateerd) wil lezen, zijn niet standaard beschikbaar op de Nederlandse markt, en moeten dus online besteld worden, en dan komt dat onwelkome wachten bij de brievenbus weer in beeld.

Met mijn Kobo koop ik een boek, welk boek dan ook****, en het staat, hup, in mijn online boekenkast. Niks geen behoeftebevredigingsuitsteltraining, gewoon lekker lezen.

Kortom: ik kocht gisteren een Kobo –

en ga vanaf vandaag als zielsgelukkige pré-bejaarde door mijn bijna-middelbare leven.

 

 

*) Ja, je leest het goed: een elektrische fiets. Een onsexy, onhippe Sparta Ion met grijze fietstassen en een rokkenzadel. Als je niet weet wat dat laatste is, dan ben je nog lang niet bejaard.

**) Misschien overdrijf ik, misschien ook niet. Ik weet het niet, en ik wíl het ook niet weten. Veel te confronterend.

***)

In deze geweldige video over behoeftebevredigingsuitstel vertelt Joachim de Posada over waarom behoeftebevredigingsuitstel zo belangrijk is in het leven. En hier een filmpje van de beruchte marshmallowtest:

****) Nou, vooruit, er blijven boeken onbeschikbaar, zelfs voor mijn Kobo. Die moet ik dan toch maar gewoon bestellen. Train ik meteen mijn behoeftebevredingsuitstelcapaciteit. Goed voor als later écht bejaard ben.

Comments

comments

In categorie: Gedachten

door

Diana van Ewijk is, naast officieel Soephoofd, ook kapitein van het #KliekjesCollectief en social mediamanager in #BlueCity010. Een storyteller met de focus op foodwaste!

1 comment

  1. Dat je je Kobo aan je Pocket-account kan linken! Dat wist ik helemaal niet. Hij krijgt weer een streepje voordeel bij voor me :-)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *