De wonderen zijn de wereld nog niet uit, appte een vriendin mij laatst.
En dat is een waarheid als een koe.
Neem nou de kledingbibliotheek.
De kledingbibliotheek?
Yep, de kledingbibliotheek – een bibliotheek waar je kleding kunt lenen, in plaats van boeken.
Ik vind de kledingbibliotheek een geweldig initiatief: in plaats van elke maand nieuwe wegwerpkleding kopen bij kinderarbeidketens als H&M en Primark, leen je kleding. En als je erop uitgekeken bent, ruil je het in voor iets anders. Slim, want zo kun je voor een luttel bedrag tóch altijd iets nieuws aan.
Toch zal ik nooit wat bij de kledingbibliotheek lenen.
Want de kledingbieb – da’s niks voor mij.
Of beter: da’s niks voor wie ik nu ben.
Hoe ik het ook wend of keer; ik ben geen dame.
Ik ben niet… nétjes.
Ik heb altijd vlekken*, in de meest uiteenlopende kleuren en geuren.
Tot voor kort kon ik de kinderen daar de schuld van geven. Die vegen hun neuzen namelijk het liefst af aan mijn mouw, rijden met hun vieze stepjes over mijn rok en bewerken de achterkant van mijn jas graag met een eindje stoepkrijt, tijdens die lange saaie fietstocht naar school.
Daarom koop ik mijn kleding het liefst bij de kringloopwinkel**, want dan hoef ik niet zo bang te zijn dat iemand er (oh, sorry mama!) een tube ketchup op leegknijpt, of dat ik er zelf, in de hectiek van de ochtendspits, per ongeluk een lekkende balpen in bewaar.
Vandaar dus: de kledingbieb… da’s nu nog even niets voor mij.
Maar er is hoop, want kleine kinderen worden groot, en vegen dan, hoop ik, hun neus het liefst af aan hun eígen mouw. En wie weet ga ik over een jaar of tien, als prille vijftiger, wél ontzettend netjes en vlekkeloos door het leven.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit, tenslotte.
Ga jij redelijk vlekkeloos door het leven?
Kijk dan eens bij de Kledingbibliotheek.
Want naast dat je er altijd terecht kunt voor de meest fantastische vintage stukken, maken ze ook nieuwe kleding uit vintage onderdelen. En: zij doen de was***.
*) Los van die vlekkendreiging: Ik ben altijd en overal chronisch te laat met inleveren. Voor boeken kocht ik daarom een kobo– waarop ik inmiddels, in één maand tijd, drie boeken uitlas. Geweldig!
>> lees meer over hoe en waarom ik een kobobejaarde werd
**)
Of bij House of Dots, want hun jurken zijn niet alleen feestjes om te dragen, maar kunnen ook gewoon, hup, in de was.
>> bekijk de zomercollectie van House of Dots!
***) Toevallig was ik laatst in de kledingbibliotheek in Utrecht, toen ik naar de lancering van Oh Marie! Magazine ging. Het hing er vol watertandendmooie vintage stukken, die ik maar wát graag aan zou trekken. In alle maten en kleuren, zo verzekerde mij de dame achter de balie. En: de meisjes van de kledingbibilotheek wassen de kleding, na iedere uitleenperiode. Maak je per ongeluk een vlek, dan doen ze hun uiterste best die er weer uit te krijgen. En lukt dat niet? Dan gaat het kledingstuk naar de stomerij, op kosten van de vlekkenmaker. Eigenlijk toch wel interessant dus… Hopelijk volgt er snel een kledingbibilotheek in Rotterdam.
>> bekijk een verslag van de Oh Marie! launch op het prachtige blog van Zilverblauw
