Het is niet salonfähig, in deze tijden van scharrelouderschap en lamaarwaaien, maar de Control Freak-moeder heeft alles onder controle. Álles. 

Zij is dol op planners – en heeft die dan ook in ruime mate voorradig. Zo heeft ze in haar kast een plank vol maagdelijk witte notitieboekjes, aan haar muur een maandplanner, op de koelkast een weekplanner en op haar bureau, natuurlijk, een agenda. Allemaal bijgewerkt – én allemaal op elkaar afgestemd.

Was ik maar iets meer zoals de Control Freak-moeder – maar nee.

Ik heb ook een plank vol schriftjes – maar die zijn niet maagdelijk meer. Die zijn, stuk voor stuk, zo ongeveer tot aan de helft volgekrabbeld. 
Ik heb ook allerlei planners – maar waar, ook alweer?
En ik sjouw 24/7 twee agenda’s met me mee: één van papier, en een digitale – en nee, die zijn niet op elkaar afgestemd.

En dus ben ik altijd te laat met biebboeken, vind ik veel te regelmatig ‘belangrijke briefjes van school’, beschimmeld, onder in de schoolzwemlestas en moet ik vaker dan me lief is een (drie)dubbele afspraak afbellen.

De Control Freak-moeder heeft dat allemaal niet – zij heeft haar zaakjes namelijk wél op orde.

Zij eet iedere avond, stipt om 18:00 uur – uiteraard volgens de Schijf van Vijf.
Haar hele gezin fietst met achterlichtjes die het gewoon doen – ja, ook haar kinderen.
Zij herinnert je aan die studiedagen van school – ook als haar kind niet eens bij het jouwe in de klas zit.
Zij heeft altijd het e-mailadres van alle andere ouders – de moeders, de vaders en desgewenst ook de oppasopa’s en -oma’s.
Zij heeft hetzelfde drukke leven als jij – maar zij plant het zo, dat ze overal ruim de tijd voor heeft. Waardoor zij wel, als het moet, jouw kinderen naar zwemles-en-terug kan taxi’en.

Zij is jouw baken in de woelige zee die het dagelijks leven soms is.

En nee, dat is níet omdat zij een naar en berekenend vrouwspersoon is; zij houdt gewoon oprecht van de drie R’en. Rust, reinheid en regelmaat – daar zweert de control freak-moeder bij. In haar opgeruimde huis woont een opgeruimde geest. Wat zeg ik? In haar opgeruimde huis wonen 4,1 opgeruimde geesten.

Want haar kinderen?
Die zijn natuurlijk keurig opgevoed.

Niet omdat ze onder de plak zitten, maar omdat ze voorgeleefd krijgen hoe rustig het leven is als alles in huis inderdaad een vaste plek heeft.
En haar man? Die is óf van hetzelfde laken een pak, óf een sloddervos eerste klas. In beide gevallen loopt het leven van de Control Freak-moeder op rolletjes.

Ik wilde dat ik haar was***, maar ik ben haar niet.

Getekende ode aan de Control Freak-moeder

In de aanloop naar Moederdag brengen wij* elke week een getekende ode aan de moeder. Of nou ja: aan een bepaald type moeder, want moeders zijn als Smekkies in alle Smaken. Wij verdeelden ze onder in zes soorten en delen er iedere week één. Vandaag is dat dus de Control Freak-moeder.

Ben of ken jij een Control Freak-moeder?

Download en print als jij zo’n Control Freak-moeder bent/kent – of als je aspiraties hebt in die richting.

>> download de Control Freak-moederposter!

Mooi aan je eigen muur, of aan die van een vriendin die wel wat meer in control zou willen zijn – of juist minder, want deze poster is ook best een spiegel, in sommige opzichten

*) Wij, dat zijn Theresa Hartgers en ik. Theresa** geeft via haar blog elke week een haarscherp beeldcommentaar op het ploetermoederleven. Zij ving de carrère-moeder op liefdevolle wijze in een poster.
Dit is overigens deel 2 in de zesdelige serie Ode aan de Moeder.
deel 1: de Lamaarwaaien-moeder
deel 2: de Control Freak-moeder

**)

Theresa Hartgers is klein, met krullen en altijd knalroodgestifte lippen.Zij heeft één kind meer dan mij, woont in een prachthuis dat wordt gedomineerd door een enorme klok (zonder wijzers) en rijdt kriskras door Rotterdam in haar vintage automobiel.

Zij blogt bovendien over haar ploetermoederleven. En dat is zeer de moeite waard, want zij vangt in haar beeldcolumns precies de wanhoop die ook mij weleens overvalt als ik weer sta te twijfelen bij een bonusaanbieding pleepapier. Haarscherp, maar wel met de nodige humor. Want het leven is geen tranendal, ook al modderen we dan geregeld maar wat aan.

>> bekijk het blog van Theresa Hartgers en duik in haar archieven!

***) Geen grapje. Mijn favoriete personage in The Gilmore Girls is Emily Gilmore. Ja, de moeder van Lorelai. Natuurlijk is ze manipulatief en dominant, maar dat geldt voor Lorelai ook. Emily is hard, maar duidelijk. Ze heeft regels, die legt ze neer, en daar houd je je aan.  Lorelai, eigelijk een onuitstaanbaar wicht, heeft ook regels, alleen die spreekt ze niet uit, en daar moet je dus maar naar raden. Nee, doe mij Emily maar.  There, I said it. 

Comments

comments