Omdat Diana ook geen kaas heeft gegeten van opvoeden, schrijft ze brieven aan haar dochters. Die helpen haar haar gedachten helder te krijgen – en hopelijk de juiste keuzes te maken.
Lief kleinste meisje van me, “Weet je wat ik wil worden, mam?” vroeg je glunderend. Ik had geen idee. Moeder, de laatste keer dat we het erover hadden. “Nee, ik bedoel nu. Ik wil het braafste meisje van de klas worden.” En dat lukt je ook. Makkelijk.
Lief meisje van me, Het regende zachtjes, het waaide hard, we waren (altijd te laat, te laat) op weg naar zwemles. Mijn fiets was stuk, de jouwe te hoog. Voor lopen hadden we niet genoeg tijd en voor de tram niet genoeg saldo. Er zat niets anders op; we moesten steppen. “Leuk!” riep je toen we […]
Lief oudste meisje van me, “Ik wil zo graag dat ze een vriendin heeft waar ze door dik en dun op kan vertrouwen,” verzuchtte ze. Samen keken we naar haar dochter en naar jou; jullie stonden weer eens te bakkeleien in de tuin. De vijfhonderdrieëntachtigste ruzie was het ongeveer. Waarover? Dat vroegen wij ons voor […]
Lieve Afke*, Een meisjesmoeder? Dat ben ik eigelijk vooral omdat het zo lekker allitereert. En nou ja, omdat ik twee meisjes heb, natuurlijk. Maar verder… als ik jouw jongensmoederbrief** lees, verschilt jouw leven niet zo heel erg van het mijne. Ook ons huis is een puinhoop als ik er niet ben. Ook mijn kinderen hebben, […]
Lieve meisjes van me, Of moet ik zeggen: lieve geboren onderhandelaarsters van me? Want onderhandelen, dat kunnen jullie. Zonder moeite bepalen jullie wat jullie willen. Zonder scrupules zetten jullie in wat nodig is om dat doel te bereiken.
Lief kleintje van me, Zomaar een donderdagochtend was het, tien over acht. Ik stond net tot aan mijn ellebogen in een gymtas, graaiend tussen de muffe kleren, te zoeken naar een missende linkersportschoen.
Lief meisje van me, “Spion. Of bakker. Of misschien tóch tekenaar…” mijmerde je grote zus. Jij keek wat meewarig naar je boterham, en daarna uit het raam. Je nam een hap en zei schouderophalend: “Ik word later moeder.”
Lieve meisjes van me, In een café zaten we, vier vriendinnen, klagend over onze soms té drukke levens. “Maar jij hebt wel erg veel geluk met je man,” verzuchtte er één, “Hij doet meer dan zijn deel.” En dat klopt.
Lieve meisjes van me, Weten jullie nog, die doodgewone dag in de lente? Die dag veranderde mijn kijk op ons leven.