De Carrière-Moeder? Die ken je wel – of nou ja: je kent vooral haar achterkant. Want waar of wanneer je haar ook tegenkomt, zij is immer onderweg naar elders.

De Carrière-Moeder is altijd aan het rennen en vliegen, en heeft nooit tijd om luizen te kammen. De Carrière-Moeder heeft namelijk háást, hoe dan ook. Zij heeft vergaderingen voor te zitten, mensen te bellen, doelen te bereiken – en daar laat zij zich door niets of niemand vanaf brengen.

Ik wou dat ik haar was – meer dan een klein beetje, bedoel ik.

Want die doelgerichtheid, die herken ik wel, en die haast – maar voor de rest…

Mijn tienminutengesprek-met-de juf mondt vaak uit in een half uur, minstens.
Ik sta, elke ochtend opnieuw, te dubben of ze nu wel of geen gym/zwemles/huiswerk-in-te-leveren hebben vandaag.
En, vaste prik sinds een jaar of vijf: in december sta ik tot diep in de nacht surprises af te knutselen (want: Sinterklaas in de klas) en verse kaascroissantjes te rollen (want: kerst-ontbijt).

Zo niet de Carrière-Moeder.

Háár tienminutengesprek duurt ook daadwerkelijk tien minuten – meer vindt zij zonde van haar tijd. Die tien minuten worden uiteraard van de eerste tot de laatste seconde benut: de Carrière-Moeder is een doorgewinterde vergadertijger en komt direct ter zake.

Zij rent zonder kinderkopzorgen de deur uit, ’s ochtends.

Zíj wel.
Niet omdat ze exact weet wat er speelt – integendeel. De Carrière-Moeder heeft geen idee wat er op praktisch gebied allemaal gaande is – zij is meer van de grote lijnen. Zij zorgt ervoor dat iedereen in huis de juiste tassen/broodtrommel/sportkleding heeft – maar haar gezinsleden zijn zélf verantwoordelijk voor het op de juiste dagen ook daadwerkelijk dragen/inpakken/meenemen van die spullen.

Zij levert zij haar kind zonder blikken, blozen of valse schaamte met een pak mini-saucijzenbroodjes bij het kerst-ontbijt af.

Keurig in een tot op de millimeter in de plooi gestreken gala-kostuum – dát dan weer wel.

De Carrière-Moeder gelooft niet in kwantiteit, maar in kwaliteit.

Zij bakt heus wel eens zelf koekjes – maar dan wel met eersteklas kant-en-klaar kwaliteitsdeeg.
Zij is bij álle schoolvoorstellingen – als die drie maanden van te voren zijn vastgelegd en gecommuniceerd.
Zij is nooit leesmoeder in de klas – maar zit wel de ouderraad voor.

Zij is de vrouw wiens man een bakfietsvader is.

Zij heeft dat kind dat altijd en overal over onderhandelt – en dat zij met alle liefde de verschillende strategieën bijbrengt.
Zij is die moeder die van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds onbereikbaar is – of nou ja, vooral voor onbenullige zaken; je kunt bij haar dus niet terecht om even te vragen of ze mee doet aan het juffendagcadeautje. Dat hoeft ook helemaal niet, want zij heeft haar secretaresse allang een bos bloemen laten bezorgen.

Sowieso: de Carrière-Moeder heeft alle praktische zaken ge-outsourced.

Ze heeft een boodschappenbezorgdienst die drie keer week kakelvers komt leveren, een personal trainer die haar in shape houdt, een huishoudster die twee keer per week de boel komt bijhouden en een strijkservice die alle mantelpakjes en bijbehorende corporate blousjes keurig op knaapjes gedrapeerd thuis af komt leveren.

Dat thuis afleveren is overigens geen enkel probleem;

de carrièremoeder heeft een oppas-aan-huis die het kind (meestal één, want: wel zo overzichtelijk) van hot naar her rijdt, en die alle telefoonnummers van alle vaders, moeders, trainers en remedial teachers uit haar hoofd kent.

En wil jouw kind de goudvis van jouw kind komen bewonderen?

Dat kan, maar dan moet de oppas wel eerst even de robotstofzuiger uitzetten. Dat is geen enkel probleem, want die oppas is van alle markten thuis: ze houdt het huis aan kant, kent een hele riedel kinderliedjes, en kan als dat moet (want: uitgelopen vergadering) moeiteloos de Hello Fresh-heekfilet met noedels en verse groenten in elkaar wokken.

Zoals ik al zei: ik wilde dat ik haar was, maar ik ben haar niet.

Jij wel? Of heb je de brandende ambitie om met behoud van een topcarrière te moederen? Lees dan vooral even door…

Getekende ode aan de Carrière-Moeder

 

In de aanloop naar Moederdag brengen wij* elke week een getekende ode aan de moeder. Of nou ja: aan een bepaald type moeder, want moeders zijn als Smekkies in alle Smaken. Wij verdeelden ze onder in zes soorten en delen er iedere week één. Vandaag is dat dus de Carrière-Moeder.

Ben of ken jij een Carrière-Moeder?

Download en print als jij zo’n Control Freak-moeder bent/kent – of als je aspiraties hebt in die richting.

>> download hier de mini-poster Carrière-Moeder

Mooi aan je eigen muur, of aan die van een vriendin die elke dag op topniveau carrière-moedert, die dat wel meer zou willen zijn – of juist minder, want deze poster is ook best een spiegel, in sommige opzichten

 

 

*) Wij, dat zijn Theresa Hartgers en ik. Theresa** geeft via haar blog elke week een haarscherp beeldcommentaar op het ploetermoederleven. Zij ving de carrère-moeder op liefdevolle wijze in een poster.
Dit is overigens deel 2 in de zesdelige serie Ode aan de Moeder.
deel 1: de Lamaarwaaien-moeder
deel 2: de Control Freak-moeder
deel 3: de Sexy MotherF*-moeder (ook wel MILF of yummy mummy)
deel 4: de Huismoeder

**)

Theresa Hartgers is klein, met krullen en altijd knalroodgestifte lippen. Zij heeft één kind meer dan mij, woont in een prachthuis dat wordt gedomineerd door een enorme klok (zonder wijzers) en rijdt kriskras door Rotterdam in haar vintage automobiel.

Zij blogt bovendien over haar ploetermoederleven. En dat is zeer de moeite waard, want zij vangt in haar beeldcolumns precies de wanhoop die ook mij weleens overvalt als ik weer sta te twijfelen bij een bonusaanbieding pleepapier. Haarscherp, maar wel met de nodige humor. Want het leven is geen tranendal, ook al modderen we dan geregeld maar wat aan.

>> bekijk het blog van Theresa Hartgers en duik in haar archieven!

Comments

comments